Przejdź do zawartości

Nowa Partia (Tajwan)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nowa Partia
Państwo

 Tajwan

Lider

Yok Mu-ming

Data założenia

1993

Ideologia polityczna

konserwatyzm, antykomunizm, zjednoczenie z Chinami

Członkostwo
międzynarodowe

brak

Barwy

żółty

Strona internetowa

Nowa Partia (chiń. trad. 新黨; pinyin Xīn Dăng, dawniej Chińska Nowa Partia chiń. trad. 中華新黨; pinyin Zhōnghúa Xīn Dăng) – partia polityczna w Republice Chińskiej na Tajwanie, należąca do koalicji Niebieskich.

Założona w 1993 roku przez członków KMT, niezadowolonych z polityki ówczesnego przewodniczącego, Lee Teng-huia, kierującej się ku zwiększaniu niezależności Tajwanu od Chin i rezygnacji z polityki „jednych Chin”. Najsilniejszą częścią jej elektoratu byli młodzi, wykształceni waishengreni (potomkowie zwolenników KMT przybyłych na Tajwan w 1949 roku) z Tajpej[1]. Drugim podstawowym hasłem wyborczym, używanym niemal we wszystkich kampaniach, była walka z korupcją[2].

W 1995 osiągnęła najlepszy w swej karierze wynik, zdobywając 13% miejsc w Yuanie Ustawodawczym (parlamencie). Po okresie wzrostu (1994-96) partia słabła, a równocześnie przesuwała się na pozycje coraz bardziej radykalnie prozjednoczeniowe[2]. Popierany przez nią kandydat na prezydenta w 1996 zajął ostatnie, trzecie miejsce. W wyborach prezydenckich 2000 roku jej kandydatem był Li Ao, ale większość wyborców głosowała na Jamesa Soonga (do czego zachęcał sam Li, który ostatecznie uzyskał poniżej 1% głosów[3]). Wyniki w wyborach parlamentarnych były równie słabe: w 2001 partia miała jedno miejsce w ówcześnie 225-osobowym parlamencie i jednego mera w wyborach prezydentów miast[2]. Po wyborach dołączyła do stronnictwa Niebieskich. Głosy odebrała jej zarówno partia Najpierw Naród, jak i zwrot KMT ku bardziej prozjednoczeniowym pozycjom[1].

W 2001 jako pierwsza partia tajwańska prowadziła międzypartyjne rokowania z Komunistyczną Partią Chin[2]. W kolejnych wyborach wystawiała swoich kandydatów wspólnie z KMT, by uniknąć dzielenia głosów[1]. W wyborach z 2008[4], 2012 i 2016[5] nie zdobyła ani jednego mandatu w parlamencie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Bogdan Zemanek: Tajwańska tożsamość narodowa w publicystyce politycznej. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2009, s. 78 i 81. ISBN 978-83-7188-182-4.
  2. a b c d Dafydd Fell: Party Politics in Taiwan. New York: Routledge, 2005, s. 17. ISBN 0-415-35973-2.
  3. John F. Copper: Historical Dictionary of Taiwan (Republic of China). Lanham, Maryland: The Scarecrow Press, Inc., 2007, s. 165, seria: Historical Dictionaries of Asia, Oceania, and the Middle East, No. 64. ISBN 978-0-8108-5600-4.
  4. Taiwan Parlamentswahl 2008. german.rti.org.tw. [dostęp 2013-06-14]. (niem.).
  5. Taiwan Elections: Tsai elected president as DPP wins wins majority in Legislature. Asia News Network, 2016-01-16. [dostęp 2016-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-18)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]