Nupturient
Nupturient (łac. nupturiens, dop. nupturientis) – w prawie rzymskim, stąd także w prawie kanonicznym oraz rodzinnym osoba mająca zawrzeć związek małżeński.
W prawie rzymskim[edytuj | edytuj kod]
Zgoda nupturientów musiała zostać wyrażona, ale nie było określonej przez prawo szczególnej formy. Zgoda udzielona pod przymusem nie była ważna, a samo małżeństwo także uznawane było za nieważne.
Małżeństwa nie mogła zawrzeć osoba umysłowo chora, ale było nadal ważne, gdy jedna ze stron popadła w chorobę umysłową. Potrzebna była także zgoda patris familias wobec osób alieni iuris.
W prawie kanonicznym[edytuj | edytuj kod]
Do ważności dawnej formy zawarcia małżeństwa potrzebna jest zgoda nupturientów wyrażona przed proboszczem i trzema świadkami. Był to postulat Soboru trydenckiego, trzeciej sesji (1562–1563), który omawiał szerzej sakrament małżeństwa[1].
