Oś obojętna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Oś obojętna przekroju – zbiór punktów, w których naprężenia normalne (oraz odkształcenia ) wynoszą zero[1][2]. Oś ta zawsze leży w płaszczyźnie przekroju poprzecznego i zajmuje jedno z trzech położeń: 1) przecina ten przekrój, 2) jest do niego styczna lub dotyka jego naroża, 3) leży całkowicie poza przekrojem, w zależności od położenia wypadkowej siły normalnej działającej na przekrój względem rdzenia przekroju. Oś ta również stanowi granicę pomiędzy naprężeniami ściskającymi oraz rozciągającymi w przekroju.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. S. Piechnik, Wytrzymałość materiałów, PWN Warszawa 1980, s. 187.
  2. N.M. Bielajew, Wytrzymałość materiałów, MON, Warszawa 1954, s. 445.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]