ORP Dzik (1966)
| |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
 Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby |
7 grudnia 1988[1] |
| Wycofanie ze służby |
7 listopada 2003[1] |
| Los okrętu | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
nawodna – 2207 ton |
| Długość |
91,3 m |
| Szerokość |
8,00 m |
| Zanurzenie |
6,1 m |
| Rodzaj kadłuba | |
| Materiał kadłuba |
stal AK-25 |
| Napęd | |
| 3 silniki wysokoprężne o mocy 6000 KM, silniki elektryczne o mocy 5300 KM, silnik prędkości ekonomicznej, 3 śruby | |
| Prędkość |
nawodna – 16,5 węzła |
| Zasięg |
nawodny – przy prędkości 16,5 węzłów – 4153 Mm, |
| Uzbrojenie | |
| 10 wyrzutni torped kalibru 533 mm (6 dziób, 4 rufa) z zapasem 22 sztuk | |
| Załoga |
73 osoby |
ORP „Dzik” – polski okręt podwodny projektu 641 (w kodzie NATO: typu Foxtrot), zbudowany w ZSRR. Był to trzeci polski okręt o tej nazwie.
Okręt zwodowany został w leningradzkiej stoczni Sudomiech jako B-441 20 maja 1966 roku[2]. W 1988 roku Polska wydzierżawiła, a następnie zakupiła (okręt przekazany został w zamian za zobowiązania strony radzieckiej wobec Stoczni Marynarki Wojennej) tę jednostkę wraz z bliźniaczym ORP „Wilk”. ORP „Dzik” działał wcześniej w składzie Floty Północnej Marynarki Wojennej ZSRR. 9 listopada 1988 roku w Rydze rozpoczęto prace odbiorcze, 7 grudnia 1988 roku, po zakończeniu prac nad przekazaniem okrętu, odbyło się podniesienie polskiej bandery wojennej. 12 grudnia okręt opuścił Rygę i nazajutrz zacumował w Porcie Wojennym w Gdyni-Oksywiu.
W czerwcu 1998 roku „Dzik” po ucharakteryzowaniu (dobudowaniu z blachy osłony kiosku i atrapy maski armaty) i przemalowaniu na szaro grał rolę okrętu podwodnego „Orzeł” na potrzeby filmu Bogusława Wołoszańskiego poświęconego temu okrętowi[3].
W dniach 2–3 sierpnia 1999 roku wziął udział w ćwiczeniach na Bałtyku z NATO-wskim zespołem Stałych Sił Morskich Atlantyku STANAVFORLANT [4].
W czasie służby w Marynarce Wojennej przeszedł 43 000 mil morskich, (w tym 13 500 w zanurzeniu), wykonał 583 zanurzenia. Po bezskutecznych próbach sprzedaży za granicę, 27 kwietnia 2005 został przeholowany do Gdańska i wkrótce po tym pocięty na złom na terenie byłej Stoczni Gdańskiej[5]. Obudowa kiosku została zachowana dla Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni[5].
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- kmdr ppor. Ryszard Latos
- kmdr ppor. Józef Barański
- kmdr ppor. Czesław Dyktyński
- kmdr ppor. Mirosław Mordel
- kmdr ppor. Jarosław Miłowski
- kmdr ppor. Sławomir Kuźmicki
- kmdr ppor. Dariusz Larowski
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Opuszczenie bandery na okręcie podwodnym ORP "Dzik", Marynarka Wojenna RP, 5 listopada 2003
- ↑ Facta Nautica: ORP Dzik
- ↑ Dzik grał Orła. „Morza, Statki i Okręty”. 4'98. III (11), s. 7, lipiec-wrzesień 1998. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
- ↑ Ciślak Jarosław, Jacek Krzewiński. Zespół okrętów NATO STANAVFORLANT w Gdyni. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 5/99. IV (18), s. 21, 1999. Warszawa. ISSN 1426-529X.
- ↑ a b Złomowanie OORP Wilk i Dzik. „Morza, Statki i Okręty”. 3/2005. X (51), s. 9, maj-czerwiec 2005. ISSN 1426-529X.