ORP Wilk (1963)
.jpg)
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Projekt | |
| Historia | |
| Stocznia | |
 MW ZSRR
| |
| Nazwa |
B-98 |
| Wejście do służby |
15 czerwca 1963 |
 Marynarka Wojenna
| |
| Nazwa |
ORP Wilk |
| Wejście do służby | |
| Wycofanie ze służby | |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
nawodna – 2207 ton |
| Długość |
91,3 m |
| Szerokość |
8,00 m |
| Zanurzenie |
6,1 m |
| Rodzaj kadłuba | |
| Materiał kadłuba |
stal AK-25 |
| Napęd | |
| 3 silniki wysokoprężne o mocy 6000 KM, silniki elektryczne o mocy 5300 KM, silnik prędkości ekonomicznej, 3 śruby | |
| Prędkość |
nawodna – 16,5 węzła |
| Zasięg |
nawodny – przy prędkości 16,5 węzłów – 4153 Mm |
| Uzbrojenie | |
| 22 torpedy | |
| Wyrzutnie torpedowe | |
| Załoga |
73 osoby |
ORP Wilk – polski okręt podwodny projektu 641 (w kodzie NATO: typu Foxtrot), zbudowany w Związku Radzieckim. Jest to drugi polski okręt podwodny o tej nazwie; poprzedni to ORP „Wilk” zbudowany w 1929 roku, który służył w czasie II wojny światowej.
Służba[edytuj | edytuj kod]
Okręt służył początkowo w radzieckiej marynarce wojennej, po czym został wydzierżawiony polskiej Marynarce Wojennej. Polska załoga objęła okręt 3 listopada 1987 roku w Rydze, a 10 grudnia bieżącego roku w Gdyni otrzymał on nazwę ORP „Wilk” i stały numer burtowy 292[2]. Na przełomie 1992/1993 roku Polska odkupiła okręt od Rosji. ORP „Wilk” uczestniczył w ćwiczeniach międzynarodowych wspólnie z jednostkami państw NATO jeszcze przed przystąpieniem Polski do Sojuszu. Po raz pierwszy do wspólnych manewrów Baltops okręt został zaproszony w 1992 roku. Ponadto brał udział w takich manewrach jak Cooperative Poseidon, Baltic Porpoise oraz ćwiczeniach typu Passex[1]. W polskiej służbie „Wilk” przepłynął 47 tysięcy mil morskich, z czego 15 tysięcy w zanurzeniu i dokonał 626 zanurzeń[2]. Ostatnim dowódcą okrętu był komandor podporucznik Dariusz Larowski (dowodził nim przez ostatnie cztery lata służby okrętu).
Po bezskutecznych próbach sprzedaży za granicę, 26 kwietnia 2005 roku został przeholowany do Gdańska, a następnie pocięty na złom na byłym terenie Stoczni Gdańskiej[3].
ORP „Wilk” w filmie[edytuj | edytuj kod]
W filmie Ostatni U-Boot (1993) w reżyserii Franka Beyera, ORP „Wilk” został „ucharakteryzowany” na niemiecki okręt podwodny U-234 z czasów II wojny światowej[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Opuszczenie bandery na ORP „Wilk”, Marynarka Wojenna RP, 9 października 2003.
- ↑ a b Jacek Krzewiński, ORP „Wilk” w: Modelarstwo Okrętowe nr 9 (2/2007), s. 18.
- ↑ Złomowanie OORP Wilk i Dzik. „Morza, Statki i Okręty”. 3/2005. X (51), s. 9, maj-czerwiec 2005. ISSN 1426-529X.
- ↑ Ostatni U-Boot w bazie Filmweb