52°13′31″N 20°59′48″E/52,225278 20,996667Obelisk przy ulicy Lindleya
 nr rej. 288/2 1965-07-01
| |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Typ pomnika | |
| Fundator | |
| Data odsłonięcia |
1799 |
| Ważniejsze przebudowy |
1901 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°13′31″N 20°59′48″E/52,225278 20,996667
| |
Obelisk przy ulicy Lindleya – zabytkowy obelisk znajdujący się u zbiegu ulic Lindleya i Nowogrodzkiej. Wystawiony w roku 1799, pierwotnie upamiętniał 30 000 pacjentów Szpitala Dzieciątka Jezus pochowanych na przyszpitalnym cmentarzu, który wtedy miał siedzibę w przy placu Wareckim, w rejonie dzisiejszego placu Powstańców Warszawy. Po przeniesieniu szpitala w roku 1901 pod adres Lindleya 4 (wtedy jeszcze był to fragment ulicy Żelaznej) umieszczony został na obecnym miejscu.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Wykonany z piaskowca pomnik o wysokości około dwóch metrów posadowiony jest na trójstopniowej podstawie i składa się z prostopadłościennego cokołu i czworościennego smukłego obelisku zwieńczonego krzyżem. Na przedniej płycie cokołu zachowany pierwotny napis z roku 1799: Boże bądź miłościw zmarłym w szpitalu r. 1757 a tu do 30.000 pogrzebionym AD 1799 Na tylnej ścianie w płycinie znajduje się wyrysowany plan dawnego cmentarza na rzucie prostokątnego trapezu, wraz z długościami każdego z boków podanymi w łokciach – odpowiednio 53, 75, 83 i 69 łokci. Na bocznych płaszczyznach cokołu znajdują się dwie inskrypcje z roku 1901: Przeniesiony z dawnego szpitala 1901 oraz na drugim Szczątki zmarłych pochowane na cmentarzu św. Wincentego 1901 Obecnie piaskowiec z którego wykonany jest obelisk nosi ślady silnej erozji.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karta adresowa zabytku architektonicznego. [w:] Zabytki miasta Warszawy [on-line]. Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków. [dostęp 2010-11-19]. (pol.).