Objaw Aarona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
punkt McBurneya

Objaw Aarona – jest oznaką stanu zapalnego wyrostka robaczkowego, która objawia się bólem bądź dyskomfortem w nadbrzuszu i okolicy przedsercowej przy uciśnięciu i utrzymaniu ucisku w punkcie Mcburneya. Po raz pierwszy zaobserwował go Charles D. Aaron, w roku 1898, później w roku 1913, opublikował on artykuł w którym opisał ten objaw.

Występowanie tego objawu wiąże się z odczuciem bólu odniesionego, spowodowanego uciskiem na objęty stanem zapalnym wyrostek (towarzyszy temu naciek zapalny i proliferacja tkanki łącznej), co powoduje ucisk na liczne połączenia nerwowe wyrostka (splot krezkowy górny, żołądkowy, wątrobowy, splot sercowy).

Chociaż nie jest obecnie to podstawowy objaw w diagnostyce zapalenia wyrostka, uważany był przez odkrywcę bardzo przydatnym objawem na wczesnym etapie diagnostyki.  

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • C. D. Aaron, A sign indicative of chronic appendicitis. Journal of the American Medical Association, Chicago, 1913, nr 60: s. 350-351 (jama.jamanetwork.com).
  • Michele C. White, Physical Signs in Medicine and Surgery: An Atlas of Rare, Lost and Forgotten.
  • Диагностика острого аппендицита, В.А. Пронин, В.В. Бойко, Харьковский национальный медицинский университет.