Przejdź do zawartości

Obligacja hipoteczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Obligacje hipoteczne – dłużny papier wartościowy, którego zabezpieczeniem jest hipoteka ustanowiona na nieruchomości należącej do emitenta tego instrumentu lub do osoby trzeciej. Sposób ustanawiania hipoteki w takim przypadku oraz związane z tym wymogi określa w Polsce ustawa o obligacjach[1], modyfikując zasady wynikające z ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Zabezpieczenie w postaci hipoteki umożliwia obligatariuszom zaspokojenie ich roszczeń z obciążonej hipoteką nieruchomości przed innymi wierzycielami.

Niekiedy mianem obligacji hipotecznych są określane niektóre papiery wartościowe emitowane w procesie sekurytyzacji, oparte na wierzytelnościach kredytowych zabezpieczonych hipoteką lub zabezpieczone innymi papierami wartościowymi (np. mortgage bond securities, collateralized mortgage obligations). Należy jednak podkreślić, że charakter tych instrumentów oraz związane z nimi ryzyko są zupełnie inne niż w przypadku zdefiniowanej powyżej, klasycznej obligacji hipotecznej.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ustawa z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz.U. z 2020 r. poz. 1206).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • A. Szelągowska: Współczesna bankowość hipoteczna. Warszawa: CeDeWu, 2010. ISBN 978-83-7556-152-4.