Obory (powiat piaseczyński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obory
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

piaseczyński

Gmina

Konstancin-Jeziorna

Liczba ludności (2011)

511[2][3]

Strefa numeracyjna

22

Kod pocztowy

05-520[4]

Tablice rejestracyjne

WPI

SIMC

0003926[5]

Położenie na mapie gminy Konstancin-Jeziorna
Mapa konturowa gminy Konstancin-Jeziorna, w centrum znajduje się punkt z opisem „Obory”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Obory”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Obory”
Położenie na mapie powiatu piaseczyńskiego
Mapa konturowa powiatu piaseczyńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Obory”
Ziemia52°04′54″N 21°08′47″E/52,081667 21,146389[1]
Elewacja dworu od strony zachodniej
Dawny budynek spichlerza w majątku Obory

Oborywieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie piaseczyńskim, w gminie Konstancin-Jeziorna[5][6]. Leży na terenie mikroregionu etnograficznego Urzecze.

Integralne części wsi Obory[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0003932 Imielin osada

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa warszawskiego.

Pochodzenie nazwy[edytuj | edytuj kod]

Nazwa wsi pojawia się po raz pierwszy w dokumencie z roku 1407[7], w którym właściciel tych terenów zostaje określony jako Stanisław Pirzchała z Obór[8]. Rządzący dobrami Oborscy nazwisko to przejęli od nazwy swojej posiadłości. Pochodziło ono najprawdopodobniej od określenia „obora” = „miejsce, gdzie trzyma się bydło”[7]. Inna teza mówi o oboraniu terenu otaczającego skarpę wiślaną gdy rzeka cofnęła się ze swej pradoliny. Najpierw obszar ten był określany jako Oborane, a następnie Obory.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W XV i XVI wieku własność rodziny Oborskich[9]. W 1643 r. właścicielem stała się rodzina Koniecpolskich (również folwarku Chabzinek)[9]. Od 1653 r. w posiadaniu ich był Jan z Wielopola[9], wojewoda krakowski. Wybudował on w miejscu starszego drewnianego dworu nowy w stylu barokowym (1681-1688). W 1688 r. dziedzicem dóbr stał się jego syn Franciszek, a następnie jego synowie: Jan, Karol i Hieronim. Pod zarządem Hieronima majątek tętnił życiem: uruchomiony został cieszący się wzięciem browar oraz dokonano rozbudowy dworu[9]. Kolejnym właścicielem był m.in. hrabia Kasper Potulicki herbu Grzymała.

Z Obór wywodził się starosta piaseczyński Stanisław Oborski. Folwark i dobra w 1877 r. należały do gminy Jeziorna, zamieszkiwało tu według spisu 349 osób, były 2 wiatraki, wydobywano torf, hodowano bydło i ok. 2 tys. owiec. W latach 1896-1899 zbudowano cegielnię.

Potuliccy posiadali dobra do 1944 r[10]. Po II wojnie w zespole dworskim znajdował się Dom Pracy Twórczej Związku Literatów Polskich. W 2015 dwór wrócił do rąk spadkobierców przedwojennych właścicieli[11].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 90790
  2. Wieś Obory w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-11-07] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-11-07].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 841 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. a b Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. a b Urszula Bijak: Nazwy miejscowe południowej części dawnego województwa mazowieckiego. Wydawnictwo Naukowe DWN, 2001, s. 139-140. ISBN 83-87623-51-2.
  8. Paweł Komosa: Słoń bojowy a początki Cieciszewa i Obór, czyli jak powstała wieża szachowa. marzec 2013. [dostęp 2013-04-25].
  9. a b c d Joanna Radziewicz: Dwór w Oborach – między pałacem a dworem szlacheckim. [w:] Rolniczy Magazyn Elektroniczny nr 47 [on-line]. Centralna Biblioteka Rolnicza im. Michała Oczapowskiego. [dostęp 2015-07-07]. (pol.).
  10. Pałac w Oborach, Historia, www.palacobory.go3.pl dostęp: 17 września 2009
  11. Skan informacji nt. likwidacji Domu Pracy Twórczej im. Bolesława Prusa w Oborach k. Konstancina. Konstancin.com, 2015-10-20. [dostęp 2015-10-24].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Obory(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 341.