Obraz Matki Bożej Pięknej Miłości w Polańczyku

Obraz Matki Bożej Pięknej Miłości
Matki Bożej Łopieńskiej

Łaskami słynący obraz NMP w Polańczyku
Miejsca kultu	Polańczyk
Sanktuarium	Parafia Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Polańczyku - sanktuarium MB Pięknej Miłości
Początek kultu	ok. XVIII w.
Czas powstania wizerunku	XVIII w.
Data wspomnienia	3.05. - NMP Królowej Polski; niedziela około 11.09. - rocznica koronacji
Autor	nieznany
Technika wykonania	tempera na desce lipowej
Rozmiar	85 x 120 cm
Koronowany	11 września 1999

Obraz Matki Bożej Pięknej Miłości - Matki Bożej Łopieńskiej – wizerunek przedstawiający Maryję z Dzieciątkiem, znajdujący się w kościele parafialnym - sanktuarium NMP (dawna cerkiew) w Polańczyku, w województwie podkarpackim. Obraz otoczony jest kultem religijnym i uważany za łaskami słynący.

Historia

Obraz Matki Bożej Pięknej Miłości pochodzi ok. z połowy XVIII w. jest namalowany przez nieznanego artystę temperą na desce lipowej o wymiarach 85 x 120 cm. Ikona jest kopią słynnej ikony z Werchraty, w typie tzw. Matki Bożej Rzymskiej. Obraz przeniesiono do Polańczyka w 1949 r. z opuszczonej całkowicie i wysiedlonej w Akcji Wisła (cerkwi św. Męczennicy Paraskewii) z Łopianki (oddalonej od Polańczyka o ok. 30 km). Informację o obrazie przekazał ks. Stopie, proboszczowi z Polańczyka, płk. Baranowski (oficer Wojska Polskiego). Ikona została nazywana Matka Bożą Łopieńską od nazwy wsi w której pierwotnie się znajdowała. Razem z obrazem zabrano barokowy ołtarz i umieszczono w nawie głównej kościoła w Polańczyku. Obraz przy dźwięku fanfa jest każdego dnia odsłaniany i zasłaniany współczesnym obrazem Zesłania Ducha św. Obecnie w Łopiance znajduje się kopia ikony Matki Boskiej wykonana przez Jadwigę Denisiuk z Cisnej.

Opis

Na obrazie przedstawiona jest na złotym tle Matka Boska z Dzieciątkiem Jezus. Maryja trzyma na lewej ręce swe dziecię, a prawą obejmuje Jego rączkę. Jezus jest ukazany w pełnej postaci, z bosymi stopami, jedna ręka trzyma dłoń matki a w drugiej ściska zwój papieru. Twarze Madonny i Jezusa stykające się policzkami, charakteryzuje ich delikatność rysów. Twarz Maryi jest zamyślona. Na ich głowach znajdują się korony papieskie.

Kult maryjny

Kult wizerunku Madonny jest wcześniejszy niż data przybycia do Polańczyka. Wizerunek miał zostać znaleziony przez mieszkańców wsi Łopienka w 1756 roku na drzewie pod szczytem Łopiennika (1069 m n.p.m.). W miejscu znalezienia ikony wierni wybudowali cerkiew, najpierw drewnianą, a później murowaną pod wezwaniem św. Paraskewii. Kult ikony został zapoczątkowany w XVIII stuleciu i rozwijał się bardzo intensywnie. Na początku XX wieku było to najczęściej odwiedzane miejsce w Galicji. W okresie międzywojennym do cerkwi w Łopience pielgrzymowali pątnicy dwóch obrządków: łacińskiego i unickiego m.in. Polski, Słowacji, Ukrainy, a nawet z Rosji i Węgier. Łopienka należała do najważniejszych sanktuariów maryjnych diecezji przemyskiej, równocześnie będąc centrum kultu maryjnego w całych zachodnich Bieszczadach.

Według legendy w XVIII wieku Matka Boska miała objawić się 7–letniej niemej dziewczynce, która cudownie odzyskała glos. Wieść o cudzie rozeszła się bardzo szybko i do Łopienki zaczęły przybywać tłumy wiernych. Wtedy właściciel wsi ufundował obraz Matki Boskiej nakazując równocześnie, aby umieścić go w drewnianej kapliczce (w pobliżu lipy i strumienia); następnie wybudowano cerkiew gdzie przeniesiono obraz. Źródełko nieopodal cerkwi nosi miano cudownego.

Istnieje wiele przekazów - legend o cudowności ikony. Jedno podanie mówi, że cudowny obraz spostrzegły gęsi, które głośnym gęganiem powiadomiły o tym ludzi. Inne mówi, że w drodze do Terki woły (lub konie), ciągnące wóz z obrazem, stanęły na granicy Łopienki i nie chciały dalej iść, po sprowadzeniu nowych okazało się, że nadal nie chcą iść; stwierdzono iż Matka Boska chce zostać i wrócili z cudowną ikoną do Łopienki. W miejscu zatrzymania się wozu postawiono kapliczkę stojącą do dziś nazwaną: kapliczką szczęśliwego powrotu. Inna legenda głosi iż ikonę odwożono trzykrotnie do pobliskiej wsi Terki, ale obraz w cudowny sposób powracał.

Kult związany z ikoną wciąż trwa. Regularnie w środy odbywa się nowenna do Matki Bożej Pięknej Miłości z odczytaniem intencji składanych przez wiernych (liczba kartek z podziękowaniami i prośbami to tysiące). Obok obrazu wiszą liczne wota. 12 czerwca 1999 r. Jan Paweł II w Zamościu poświęcił korony dla obrazu z Polańczyka. Koronacji wizerunku dokonał dnia 11 września 1999 r. abp Józef Michalik. Tego samego dnia biskup ogłosił kościół NMP Królowej Polski sanktuarium maryjnym. Do sanktuarium przybywają licznie pielgrzymi i kuracjusze. Dniami szczególnie kiedy czci się Maryję z Polańczyka jest 3 maja gdy odbywa się odpust ku czci NMP Królowej Polski oraz niedziela około 11 września, w rocznicę koronacji wizerunku.