Obwód odbiorczy instalacji elektrycznej
Obwód odbiorczy instalacji elektrycznej (ang. (electric) circuit (of an electrical installation)[1]) − część instalacji elektrycznej odbiorczej, mieszkaniowej bądź administracyjnej, znajdującej się za ostatnim zabezpieczeniem przetężeniowym instalacji (patrząc od strony zasilania) i służącym bezpośrednio do zasilania odbiorników, grup odbiorników lub też gniazd wtyczkowych[2]. Głównymi elementami obwodów instalacji elektrycznej są przewody (tory prądowe) umożliwiające przesyłanie energii elektrycznej, łączniki manewrowe umożliwiające załączenie i wyłączenie obwodu oraz zabezpieczenia chroniące elementy obwodu przed skutkami zakłóceń, jakie mogą wystąpić w instalacji lub w odbiornikach.
Instalacja elektryczna jest zazwyczaj podzielona na obwody. Wyróżnia się obwody rozdzielcze (zasilające rozdzielnice określonego typu) oraz obwody odbiorcze, zasilające poszczególne odbiorniki.
Instalacje elektryczna według normy N-SEP-E-002 powinna być podzielona na potrzebną liczbę obwodów w celu:
- zapewnienia niezawodnej pracy odbiorników energii elektrycznej,
- ograniczenia negatywnych skutków w razie zaistnienia uszkodzenia w jednym z obwodów,
- ułatwienia bezpiecznego sprawdzenia i konserwacji instalacji.
Obwody gniazd wtyczkowych[edytuj | edytuj kod]
Obwód gniazd wtyczkowych powinien być wykonywany jako pierścieniowy, aby wszystkie gniazda były zasilane nawet w razie przerwania przewodu w dowolnym miejscu. Zaciski w gniazdach powinny umożliwiać przelotowe prowadzenie przewodów bez ich przecinania, jak zaciski WLZ w odgałęzieniach. Zasada ta nie dotyczy obwodów z jednym gniazdem dla odbiornika dużej mocy (kuchni, zmywarki naczyń, pralki).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ IEV ref 826-14-01
- ↑ N SEP-E-002:2003 „Instalacje elektryczne w obiektach budowlanych. Instalacje elektryczne w obiektach mieszkalnych. Podstawy planowania”.