Ocena prakseologiczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ocena prakseologiczna (instrumentalna, celowościowa, utylitarna) – wskazuje na to, że coś jest dobre albo niedobre z uwagi na właściwości, jakie to coś posiada, lub cel, jakiemu to coś służy[1].

Oceny takie przyjmują wartość prawdy i fałszu[1].

Ocenę prakseologiczną mieści w sobie np. wypowiedź, że jakiś nóż jest zły, w sensie iż nie jest on ostry (nie nadaje się do krojenia nim chleba), albo że dobry jest sport w znaczeniu, iż jego uprawianie prowadzi do zachowania zdrowia[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 79.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Maciej Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Wydawnictwo CM, Warszawa 2019, ISBN 978-83-66704-82-4.