Przejdź do zawartości

Odbiorca (prawo energetyczne)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Odbiorca – według ustawy Prawo energetyczne, każdy kto otrzymuje lub pobiera paliwa lub energię na podstawie umowy z przedsiębiorstwem energetycznym[1].

Odbiorca końcowy to odbiorca dokonujący zakupu paliw lub energii na własny użytek. Do własnego użytku nie zalicza się energii elektrycznej zakupionej w celu jej magazynowania lub zużycia na potrzeby wytwarzania, przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej oraz paliw gazowych zakupionych w celu ich zużycia na potrzeby przesyłania, dystrybucji, magazynowania paliw gazowych, skraplania gazu ziemnego lub regazyfikacji skroplonego gazu ziemnego[1].

Odbiorca paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła w gospodarstwie domowym to odbiorca końcowy dokonujący zakupu paliw gazowych, energii elektrycznej lub ciepła wyłącznie w celu ich zużycia w gospodarstwie domowym[1].

Odbiorca wrażliwy energii elektrycznej to osoba, której przyznano dodatek mieszkaniowy, która jest stroną umowy kompleksowej lub umowy sprzedaży energii elektrycznej zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym i zamieszkuje w miejscu dostarczania energii elektrycznej[1].

Odbiorca wrażliwy paliw gazowych to osoba, której przyznano ryczałt na zakup opału, która jest stroną umowy kompleksowej lub umowy sprzedaży paliw gazowych zawartej z przedsiębiorstwem energetycznym i zamieszkuje w miejscu dostarczania paliw gazowych[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2022 r. poz. 1385).