Oddział czat
Oddział czat – część sił (od wzmocnionej kompanii do wzmocnionego batalionu[1]) wydzielonych ze składu wojsk w czasie odpoczynku w celu ich ubezpieczenia. Otrzymuje pas ubezpieczenia o ustalonej szerokości, w którym wystawia czaty. W razie napadu nieprzyjaciela nawiązuje z nim walkę i powiadamia o tym ubezpieczane wojska[2].
Oddział czat organizowany jest na kierunkach szczególnie zagrożonych. Może występować w sile batalionu lub wzmocnionej kompanii. Wyznacza się mu rubież obrony oraz pas ubezpieczenia i obrony. Oddział działa zazwyczaj w odległość od 5 do 15 km od rejonu ześrodkowania i ubezpiecza pas o szerokości 5−10 km[3]. Sam ubezpiecza się elementami ubezpieczeń bezpośrednich[4].
Ugrupowanie bojowe oddziału czat zawiera także elementy rozpoznawcze. Zazwyczaj są to posterunki obserwacyjne. Własne ubezpieczenia bezpośrednie to placówki, patrole i czujki. Wyznaczany jest odwód w gotowości do wsparcia działań. Oddział wzmacniany jest pododdziałami rodzajów wojsk[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ściborek (red.) 1995 ↓, s. 164.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 262.
- ↑ Dakudowicz (przew.) 2000 ↓, s. 316.
- ↑ a b Elak 2014 ↓, s. 197.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Dakudowicz (przew.): Podręcznik walki pododdziałów wojsk zmechanizowanych. Warszawa: Dowództwo Wojsk Lądowych. Wyższa Szkoła Oficerska im. Tadeusza Kościuszki, 2000.
- Leszek Elak: Podstawy działań taktycznych. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-316-2.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Józef Urbanowicz (red.): Mała encyklopedia wojskowa. Tom 2. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970, s. 486.
- Stanisław Koziej: Teoria sztuki wojennej. Warszawa: "Bellona", 1993. ISBN 83-11-08264-2.