Oddziaływanie gier komputerowych

W tym artykule zebrane są różne opinie psychologów, pedagogów i socjologów na temat oddziaływań gier komputerowych na psychikę.

Zdania negatywne

Demoralizacja i agresywność

Wielu autorów uważa, że gry komputerowe (w szczególności gry akcji) stają się przyczyną demoralizacji, ponieważ oprócz wskazywania patologicznych zachowań, na dodatek promują wcielanie ich w życie.

Autorzy uważają też, że gry wzniecają agresję, która na zasadzie mimetyzmu, naśladownictwa narzucają użytkownikowi aspołeczne zachowania. Teoria ta była i jest nadal dość popularna, przede wszystkim z powodu dedukcyjnego. Autorzy często wnioskują, że gry są agresywne, więc użytkownicy też tacy są. Teoria ta jest obecnie częściowo podważana (patrz: Teoria nieuczestniczenia)

Antyintelektualizm

Niektórzy widzą w grach akcji schematyczne, otępiające czynności, które wypaczają logiczne myślenie poprzez brak zastanawiania się nad skutkiem własnych czynów. Do tego dochodzi jeszcze zafascynowanie ową zabawą, a to powoduje uzależnienie się, podobnie jak ma to miejsce przy narkotykach.

Zdania pozytywne

Refleks i spostrzegawczość

Niektórzy autorzy zwracają uwagę na fakt, iż gry wyostrzają zmysły, kreują refleks oraz spostrzegawczość. Poprzez trening i systematyczne powtarzanie czynności (oraz z motywacją w postaci nagród w różnej postaci), użytkownik jest nieustannie bombardowany bodźcami, których odróżnienie jest wymagane do ukończenia gier.

Teoria nieuczestniczenia

Badania przeprowadzone na zlecenie British Board of Film Classification dowodzą, że teoria demoralizacji jest nie do końca prawdziwa, albowiem gracz nie utożsamia się rzeczywiście z bohaterem - jak sądzono pierwotnie - bo wszystkie ruchy wykonuje przy pomocy sprzętu, nieustannie przypominającego mu o fikcyjnym wymiarze czynu. Z tego powodu, gry w mniejszym stopniu wpływają na psychikę niż filmy - albowiem w tych drugich, jak twierdzą badacze, odbiorca jest skazany na oglądanie scen i mimowolnie może przyjmować zachowania z powodu braku interakcji.

Potrzeba rywalizacji

Wnioski z podsumowania projektu Granie na Ekranie nadzorowanego przez Ministerstwo Edukacji i Nauki przy wsparciu Macieja Dębskiego i Magdaleny Bigaj dają do zrozumienia iż granie w gry zwłaszcza przez młodzież, pozwala im się realizować poprzez rywalizację. W ten sposób określają swoją przynależność do grupy oraz kreują poczucie własnej wartości, co przekłada się na późniejsze zachowania w życiu dorosłym.

Zobacz też

• Zespół uzależnienia od internetu

Linki zewnętrzne

• C.A. Anderson: How And What Do Videogames Teach2008 r. (ang.)
• C.A. Anderson: A Theoretical Model of the Effects and Consequences of Palying Video Games (ang.)
• C.A. Anderson: Violent Video Games: Newest Media Violence Hazard 2003 r. (ang.)