Odo Dobrowolski
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
Odo (Otton) Dobrowolski (ur. w 1883 w Czerniowcach, zm. w 1917 w Kijowie) – polski artysta malarz.
Życie[edytuj | edytuj kod]
Był synem Józefa Dobrowolskiego, urzędnika Namiestnictwa Galicji, i Eugenii Wittich. Do gimnazjum uczęszczał we Lwowie. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, prawdopodobnie jako wolny słuchacz. W latach 1908-1909 przebywał w Paryżu, gdzie korzystał z opieki Jana Styki. Następnie wyjechał na krótko do Monachium, a stamtąd do Lwowa. Wykonał tam duże olejne malowidło dekoracyjne, przedstawiające dwór miejski, do wnętrza cukierni Gabrieli Zapolskiej „Dworek” przy ulicy Akademickiej 4[1]. W latach 1911-1912 znowu przebywał w Paryżu. W 1912 roku brał udział w wystawie szkiców lwowskiego Koła Literacko-Artystycznego. Podczas okupacji Lwowa przez wojska rosyjskie, zimą 1914/15 wydał za zgodą cenzury wojskowej tekę 10 barwnych autolitografii „Lwów 1914–1915”[2] (w cenie 30 koron[3]), która zyskała sporą popularność[4][5]. W czerwcu 1915 r. wyjechał do Rosji.
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Malował głównie motywy architektoniczne Paryża i Lwowa oraz pejzaże akwarelą i gwaszem, wykonywał rysunki tuszem i pastelami. Przed wojną jeden jego autoportret i kilkanaście innych prac znajdowało się w zbiorach Heleny Dąbczańskiej przeznaczonych dla Lwowa. We Lwowie znajdują się co najmniej cztery autoportrety Dobrowolskiego.[1]
Spośród instytucji muzealnych największy zbiór jego prac posiada obecnie:
- Lwowska Galeria Sztuki – 28 akwarel i rysunków
- Muzeum Narodowe w Krakowie:
- Kościół Bernardynów we Lwowie, pastel, sygn., 1912,
- Żydowski Instytut Historyczny w Warszawie:
- Motyw Starego Lwowa, pastel, 1913,
- Zamek obok Wielkiej Synagogi we Lwowie, pastel, 1913,
- Biblioteka Narodowa w Warszawie[6]:
- Kościół św. Elżbiety we Lwowie, pastel, sygn., 1903,
- Opera w Wiedniu, tusz, sygn., ok. 1905 (?),
- Cerkiew Wołoska we Lwowie, akw. i rys. piórem, sygn., 1907,
- Studium portretowe, tusz, sygn., 1907,
- Znana literatka lwowska, tusz, kredka, sygn., 1907,
- Portret Henryka Zbierzchowskiego, tusz, sygn., 1907,
- Ptasiński we Lwowie, tusz, sygn., 1907,
- Bulwary w Paryżu, akw. i tempera,
- W kawiarni, kredki litogr.
- Biblioteka Ossolińskich
- Autoportret, tusz, sygn., 1910;
- w zbiorach prywatnych (wystawione w 1954 we Lwowie):
- Pejzaż jesienny, gwasz, tusz, 1910,
- Ulica Iwana Fedorowa we Lwowie, pastel, 1912,
- Ulica w Paryżu, pastel,
- Paryż, gwasz, tusz, akw.,
- Brzózka, akw., 1912.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających. Tom II. Ossolineum, 1975.
- Polski Słownik Biograficzny, t. 5, 1939-1946 (Poratyński J.)
- Tygodnik ilustrowany 1912 półr. 1, s. 479.
- Goldstein M., Dresdner K., Kultura i sztuka ludu żydowskiego na ziemiach polskich, Lwów 1935, s. 71, 74,
- Kat. vystavki častnych sobranij, L'vovskaja Gosudarstvennaja Kartinnaja Galereja, L'vov 1954.
- Opałek Mieczysław, Litografia lwowska 1822-1860, Wrocław, 1958.
- Radojewski M., Rysunki i akwarele artystów polskich XVII-XX w., Kat., Wr. 1969
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Lwów w czasie okupacji rosyjskiej
- ↑ Patrz link zewnętrzny http://lwow.eu/galeria/galeri.html#dobrowolski
- ↑ Śląska Biblioteka Cyfrowa - biblioteka cyfrowa regionu śląskiego
- ↑ Miecz. Treter. Teka graficzna widoków Lwowa. „Kurjer Lwowski”, s. 1, 1915-04-14.
- ↑ Miecz. Treter. Teka graficzna widoków Lwowa. „Kurjer Lwowski”, s. 3, 1915-04-15.
- ↑ Kolekcja prac Odo Dobrowolskiego dostępna jest w wersji cyfrowej w serwisie Polona.pl
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Odo Dobrowolski – reprodukcje w bibliotece Polona