Przejdź do zawartości

Odobenocetops

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Odobenocetops
Okres istnienia: wczesny pliocen
5.333/3.6
5.333/3.6
Ilustracja
Odobenocetops leptodon
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Infrarząd

walenie

Parvordo

zębowce

Rodzina

Odobenocetopsidae
de Muizon, 1993

Rodzaj

Odobenocetops
de Muizon, 1993

Gatunki
  • O. peruvianus de Muizon, 1993 (typowy)
  • O. leptodon de Muizon et al., 1999

Odobenocetopsrodzaj walenia z grupy zębowców. Jedyny przedstawiciel rodziny Odobenocetopsidae. Żył we wczesnym pliocenie na terenie dzisiejszej Ameryki Południowej. Cechą charakterystyczną przedstawicieli rodzaju były długie kły – u niektórych osobników, których skamieniałości zachowały się w materiale kopalnym, jeden z kłów był dłuższy od drugiego.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Odobenocetops osiągał około 2,1 m długości i ważył 150–650 kg. Szyja była bardzo giętka i umożliwiała obracanie głowy o ponad 90°[1]. W 1999 opisano szczątki odkrytych w Peru trzech osobników Odobenocetops leptodon – jedną z opisanych skamieniałości była czaszka z zachowanymi dwoma kłami. Prawy kieł mierzył około 135 cm długości, podczas gdy lewy – 25 cm. Długi kieł prawdopodobnie znajdował się w pozycji równoległej do tułowia podczas pływania. Czaszka O. peruvianus z dwoma niewielkimi kłami przypisywana jest samicy, co wskazywałoby na występowanie u tych waleni dymorfizmu płciowego[2]. Christian de Muizon, autor pierwszego naukowego opisu Odobenocetops zwraca uwagę na podobieństwo walenia do współczesnego morsa – nazwa Odobenocetops oznacza „waleń o twarzy morsa”[3]. Odobenocetops miał niewielki melon, a co się z tym wiąże, zdolność echolokacji, jednak również ograniczone widzenie stereoskopowe[2][1].

Klasyfikacja

[edytuj | edytuj kod]

Odobenocetops jest przedstawicielem monotypowej rodziny Odobenocetopsidae[4], blisko spokrewnionej z narwalowatymi (Monodontidae), do której należą m.in. narwal i białucha. Zarówno narwalowate, jak i Odobenocetops cechują się bardzo mobilnymi szyjami oraz – w przeciwieństwie do innych waleni – niepołączonymi kręgami[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Christian de Muizon, Daryl P. Domning. The anatomy of Odobenocetops (Delphinoidea, Mammalia), the walrus-like dolphin from the Pliocene of Peru and its palaeobiological implications. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 134 (4), s. 423–452, 2002. DOI: 10.1046/j.1096-3642.2002.00015.x. (ang.). 
  2. a b Christian de Muizon, Daryl P. Domning, Mary Parrish. Dimorphic tusks and adaptive strategies in a new species of walrus-like dolphin (Odobenocetopsidae) from the Pliocene of Peru. „Comptes rendus de l'Académie des sciences. Série 2. Sciences de la terre et des planètes”. 329 (6), s. 449–455, 1999. DOI: 10.1016/S1251-8050(00)80070-1. ISSN 1251-8050. (ang.). 
  3. Christian de Muizon. Walrus-like feeding adaptation in a new cetacean from the Pliocene of Peru. „Nature”. 365, s. 745–748, 1993. DOI: 10.1038/365745a0. (ang.). 
  4. Odobenocetopsidae. The Paleobiology Database. [dostęp 2010-07-04]. (ang.).