Odporność swoista

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Odporność swoista (układ swoistej odpowiedzi immunologicznej, oporność nabyta) – typ odporności zależny od rozpoznawania antygenów przez przeciwciała i receptory rozpoznające antygen limfocytów T i limfocytów B.

Na wytworzenie tego typu odporności potrzebne jest kilka dni, lecz mechanizmy raz uruchomione skutecznie zwalczają patogeny. Proces jest swoisty, czyli działa na konkretny czynnik patogenny[1].

Podział[edytuj | edytuj kod]

Odporność swoista dzieli się w zależności od czasu działania, czyli na bierną (czasową) i czynną (trwałą). Każdą z nich można nabyć na dwa sposoby: naturalny i sztuczny[2].

Bierna Czynna
Naturalna przeciwciała matczyne przechorowanie choroby (np. Ospa prawdziwa)
Sztuczna surowica (hematologia) szczepienie ochronne

Mechanizmy odpowiedzi swoistej (nabytej):

  • odporność komórkowa – warunkowana przez komórki (limfocyty T), polegająca na bezpośrednim atakowaniu patogenów przez limfocyty;
  • odporność humoralna – warunkowana przez przeciwciała, polegająca na wytwarzaniu przez limfocyty przeciwciał, których zadaniem jest niszczenie komórek patogennych.

Wytwarzanie[edytuj | edytuj kod]

Limfocyty T pochodzą z komórek macierzystych szpiku kostnego. W drodze do tkanki limfatycznej dojrzewają w grasicy. Tam dochodzi do różnicowania się limfocytów, stają się one immunologicznie kompetentne – zdolne do odpowiedzi immunologicznej. Reagują one na specyficzne antygeny na powierzchni komórek zaatakowanych przez patogeny.

Rozróżnia się trzy główne klasy limfocytów T:

  • cytotoksyczne – rozpoznają i niszczą komórki z obcym antygenem;
  • pomocnicze – uwalniają związki aktywujące odpowiedź immunologiczną lub ją wzmacniającą;
  • supresyjne – hamują odpowiedź immunologiczną, uwalniają cytokiny hamujące aktywność innych limfocytów T i B.

Limfocyty B dojrzewają u ptaków w bursie Fabrycjusza (stąd nazwa), u ssaków – w szpiku kostnym. Limfocyt B po rozpoznaniu antygenu dzieli się – powstaje populacja komórek plazmatycznych, które produkują przeciwciała. Limfocyty B mają silnie rozwinięte ER, co pozwala im na produkcję znacznych ilości białek (immunoglobulin)[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lauri Mikonranta i inni, Insect immunity: oral exposure to a bacterial pathogen elicits free radical response and protects from a recurring infection, „Frontiers in Zoology”, 11, 2014, s. 23, DOI10.1186/1742-9994-11-23, ISSN 1742-9994, PMID24602309, PMCIDPMC3975449 [dostęp 2020-09-05].
  2. Franciszek Dubert, Biologia na czasie 2, Ryszard Kozik i inni, 2013, ISBN 978-83-267-1773-4.
  3. Bruce Alberts i inni, Molecular Biology of the Cell, wyd. 4th, Garland Science, 2002, ISBN 978-0-8153-3218-3 [dostęp 2020-09-05].