Ogończyk śliwowiec
| Satyrium pruni | |||
| (Linnaeus, 1758) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
ogończyk śliwowiec | ||
| Synonimy | |||
| |||
Ogończyk śliwowiec (Satyrium pruni) – motyl dzienny z rodziny modraszkowatych.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Rozpiętość skrzydeł od 30 do 34 mm, dymorfizm płciowy stosunkowo wyraźny: samce mają pomarańczowe plamy tylko na tylnych skrzydłach, a samice na obu parach.
Siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Ciepłe zarośla na zboczach i skrajach lasów liściastych, a ponadto polne drogi w okolicach zadrzewień z tarniną, stare sady i ogródki działkowe.
Biologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Wykształca jedno pokolenie w roku (koniec maja-połowa lipca). Rośliny żywicielskie: śliwa tarnina, rzadziej: śliwa domowa, czeremcha zwyczajna i śliwa wiśniowa. Jaja składane są pojedynczo na rozwidleniach gałązek dojrzałych tarnin lub na młodych odrostach. Larwy zimują w osłonkach jajowych, wylęgają się w kwietniu. Z początku żerują na kwiatach, potem na liściach. Stadium poczwarki trwa 2-3 tygodnie.
Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]
Gatunek palearktyczny, rozprzestrzeniony od Półwyspu Iberyjskiego przez całą Europę, Syberię, Turcję, Kaukaz po rosyjski Daleki Wschód, Japonię i Koreę[1]
Występuje na terenie całej Polski z wyjątkiem części północnej i wyższych partii gór.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska: Motyle dzienne. Warszawa: Multico, 2010, s. 146.