Ogród angielski
 |
Ten artykuł od 2013-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Ogród angielski – popularny od XVIII w. typ ogrodu, zrywający ze sztucznością i rygorami ogrodów barokowych (np. ogrodów francuskich), nawiązujący do naturalnych ogrodów krajobrazowych. W ogrodzie angielskim dominującymi wartościami są: swoboda, romantyzm oraz naturalność.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Park angielski miał charakter nastrojowo-sentymentalny z elementami architektury sztucznie nawiązującej do przeszłości, np. sztuczne ruiny, obeliski, świątynie (folly), naśladujące gotyckie lub antyczne budowle. Ogrodnicy wykorzystywali naturalne warunki miejsca, w którym zakładali ogród. Unikali też płotów oraz parkanów. Zamiast sztucznych ogrodzeń pojawiły się skały, żywopłoty oraz strumienie.
Styl angielski dedykowany jest przede wszystkim wielkim ogrodom. W ogrodach tych bezdyskusyjnie przeważają zielone trawniki oraz nieregularne rabaty kwiatowe w stonowanych odcieniach bieli, fioletu, różu i czerwieni. W projekcie ogrodu angielskiego najważniejszą kwestią był fakt, aby zachować naturalność i spójność krajobrazu. W odróżnieniu od barokowych, prostych i symetrycznych ścieżek – w aranżacje ogrodów angielskich wchodzą kręte, wijące się alejki obsadzone gęstymi, starannie dobranymi kępami długowiecznych roślin, w tym bylin, winobluszczy, hortensji, hibiskusów. W zaciszu alejek stawia się romantyczne, z reguły drewniane ławeczki w celu stworzenia typowej nastrojowo-sentymentalnej atmosfery.
Kompozycje ogrodowe w ogrodzie angielskim sprzężone są często z sentymentalnym bądź symbolicznym sztafażem złożonym z różnych form i konstrukcji architektonicznych nawiązujących do antyku, średniowiecza, życia wiejskiego, a nierzadko także do zamorskich form egzotycznych. Styl ten przeobrażał się również równolegle ze zmianami zachodzącymi w sferze filozoficzno-ideowej i estetycznej epoki od form sentymentalnych ku wizji ogrodu romantycznego.
Przykłady[edytuj | edytuj kod]
- Studley Royal Park w hrabstwie North Yorkshire
- Stourhead w hrabstwie Wiltshire
- Ogród Dendrologiczny w Przelewicach koło Pyrzyc
- Englischer Garten w Monachium
- Stadtpark (Park miejski) w Wiedniu
- Park w Arkadii
- Łazienki Królewskie w Warszawie
