Ok102
 Wirtemberski parowóz serii D | |
| Producent | |
|---|---|
| Lata budowy |
1899-1905[1] |
| Układ osi |
2'C (2'C n4v) |
| Wymiary | |
| Masa służbowa |
64,4 t (z tendrem 96,5 t)[2] |
| Długość |
9780 mm (bez daszku budki)[1] |
| Długość z tendrem |
16 980 mm[2] |
| Wysokość |
4150 mm[2] |
| Rozstaw osi skrajnych |
8025 mm[1] |
| Średnica kół napędnych |
1 650 mm[2] |
| Średnica kół tocznych |
850 mm |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Typ tendra |
15C102 |
| Ciśnienie w kotle |
14 at[2] |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
162 m²[2] |
| Powierzchnia przegrzewacza |
brak |
| Powierzchnia rusztu |
2,3 m²[2] |
| Średnica cylindra |
380/600 mm[2] |
| Skok tłoka |
560 mm[2] |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Maksymalna siła pociągowa |
9500 kg[2] |
| Prędkość konstrukcyjna |
90 km/h[2] |
| Nacisk osi na szyny |
15 t[2] |
Ok102 – polskie oznaczenie na PKP parowozu osobowego wirtemberskiej serii D (późniejsza niemiecka seria 381). Polska otrzymała po 1918 roku trzy parowozy tej serii[2].
Parowóz serii D kolei wirtemberskich był budowany w latach 1899–1905 w ilości 14 sztuk[1]. Miał układ osi 2'C i wykorzystywał czterocylindrowy silnik sprzężony na parę nasyconą[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Piwowoński, Parowozy kolei polskich, Warszawa: WKiŁ, 1978