Przejdź do zawartości

Okręg poleski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
poleski
Okręg
Państwo

 Polska

Siedziba

Pińsk

Szczegółowy podział administracyjny
Liczba powiatów

9

Liczba powiatów miejskich

0

Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie

Okręg poleski – tymczasowa jednostka administracyjna drugiej instancji funkcjonująca na przełomie lat 19201921 na obszarze ziem objętych umową o preliminaryjnym pokoju i rozejmie (tzw. Kresy Wschodnie), podpisaną w Rydze 12 października 1920. Siedzibą władz okręgu był Pińsk.

Okręg poleski został utworzony 20 grudnia 1920 przez Rząd RP z części dotychczasowych okręgów administrowanych przez ZCZW (1919-20) i TZTPiE (1920): brzeskiego (południowo-zachodnia część), północnej części wołyńskiego[1] oraz wschodnich skrawków mińskiego[2]. Na czele okręgu stanął naczelnik okręgu, będący przedstawicielem Rządu, odpowiedzialnym wykonawcą zleceń ministrów i zwierzchnikiem władz i urzędów[3].

W skład okręgu poleskiego weszły powiaty:

19 lutego 1921 okręg poleski przekształcono w województwo poleskie, z wyjątkiem powiatu białowieskiego[4], który przyłączono do utworzonego wcześniej (14 sierpnia 1919[5]) województwa białostockiego[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Północna część powiatu kowelskiego, z której utworzono (12 grudnia 1920) powiat koszyrski.
  2. Gminy Kruhowicze i Zaostrowiecze z powiatu słuckiego, które włączono do nowo utworzonego (7 listopada 1920) powiatu łuninieckiego w okręgu brzeskim.
  3. Dz.U. z 1920 r. nr 115, poz. 760
  4. Bez gmin Dmitrowicze, Dworce, Połowce i Wierzchowice, które równocześnie powróciły do powiatu brzeskiego
  5. Dz.U. z 1919 r. nr 65, poz. 395
  6. Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93