Okręg poleski

poleski
	Okręg
Państwo	Polska
Siedziba	Pińsk
	Szczegółowy podział administracyjny
Liczba powiatów	9
Liczba powiatów miejskich	0
	Położenie na mapie Polski;

Okręg poleski – tymczasowa jednostka administracyjna drugiej instancji funkcjonująca na przełomie lat 1920-1921 na obszarze ziem objętych umową o preliminaryjnym pokoju i rozejmie (tzw. Kresy Wschodnie), podpisaną w Rydze 12 października 1920. Siedzibą władz okręgu był Pińsk.

Okręg poleski został utworzony 20 grudnia 1920 przez Rząd RP z części dotychczasowych okręgów administrowanych przez ZCZW (1919-20) i TZTPiE (1920): brzeskiego (południowo-zachodnia część), północnej części wołyńskiego^[1] oraz wschodnich skrawków mińskiego^[2]. Na czele okręgu stanął naczelnik okręgu, będący przedstawicielem Rządu, odpowiedzialnym wykonawcą zleceń ministrów i zwierzchnikiem władz i urzędów^[3].

W skład okręgu poleskiego weszły powiaty:

z okręgu brzeskiego:
- białowieski (utworzony 12 grudnia 1920)
- brzeski
- drohiczyński (utworzony 12 grudnia 1920)
- kobryński
- kosowski (utworzony 12 grudnia 1920)
- łuniniecki (utworzony 12 grudnia 1920, także z części okręgu mińskiego)
- piński
- prużański

z okręgu wołyńskiego:
- koszyrski (utworzony 12 grudnia 1920)

19 lutego 1921 okręg poleski przekształcono w województwo poleskie, z wyjątkiem powiatu białowieskiego^[4], który przyłączono do utworzonego wcześniej (14 sierpnia 1919^[5]) województwa białostockiego^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Północna część powiatu kowelskiego, z której utworzono (12 grudnia 1920) powiat koszyrski.
↑ Gminy Kruhowicze i Zaostrowiecze z powiatu słuckiego, które włączono do nowo utworzonego (7 listopada 1920) powiatu łuninieckiego w okręgu brzeskim.
↑ Dz.U. z 1920 r. nr 115, poz. 760
↑ Bez gmin Dmitrowicze, Dworce, Połowce i Wierzchowice, które równocześnie powróciły do powiatu brzeskiego
↑ Dz.U. z 1919 r. nr 65, poz. 395
↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93

[1] Północna część powiatu kowelskiego, z której utworzono (12 grudnia 1920) powiat koszyrski.

[2] Gminy Kruhowicze i Zaostrowiecze z powiatu słuckiego, które włączono do nowo utworzonego (7 listopada 1920) powiatu łuninieckiego w okręgu brzeskim.

[3] Dz.U. z 1920 r. nr 115, poz. 760

[4] Bez gmin Dmitrowicze, Dworce, Połowce i Wierzchowice, które równocześnie powróciły do powiatu brzeskiego

[5] Dz.U. z 1919 r. nr 65, poz. 395

[6] Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93

[7] województwo autonomiczne

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[A]

Województwa	białostockie (od 1919) kieleckie (od 1919) krakowskie (od 1920) lubelskie (od 1919) lwowskie (od 1920) łódzkie (od 1919) nowogródzkie (od 1921) poleskie (od 1921) pomorskie (od 1919) poznańskie (od 1919) stanisławowskie (od 1920) śląskie^[A] (od 1920) tarnopolskie (od 1920) Warszawa (od 1919) warszawskie (od 1919) wileńskie (od 1926) wołyńskie (od 1921)
Okręgi adm.	okręg nowogródzki (1920–21) okręg poleski (1920–21) okręg wołyński (1920–21) Śląsk Cieszyński (1920–22) Ziemia Wileńska (1922–26)
Województwa proponowane	województwo sandomierskie