SSW-33 Ural

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SSW-33 Ural
ССВ-33 Урал
Ilustracja
SSW-33 Ural
Klasa

okręt dowodzenia i rozpoznawczy

Typ

Titan

Projekt

1941

Oznaczenie NATO

Kapusta

Historia
Stocznia

Stocznia Bałtycka w Leningradzie

Położenie stępki

25 czerwca 1981[1]

Wodowanie

maj 1983[1]

 MW ZSRR
Wejście do służby

30 grudnia 1988[1]

Los okrętu

używany jako elektrownia

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

32.780 t standardowa
34.540 t pełna[1]

Długość

265 m

Szerokość

29,9 m

Zanurzenie

7,81 m

Napęd
2 reaktory nuklearne (2x 171 MW), 2 kotły parowe
2 turbiny GTZA-688 o mocy łącznej 66.500 KM, 2 śruby[1]
Prędkość

21,6 węzłów[1]

Uzbrojenie
2 armaty uniwersalne 76 mm AK-176
4 zestawy artyleryjskie obrony bezpośredniej 30 mm AK-630
8 wkm 12,7mm Utios-M (4×II)
4 czteroprowadnicowe wyrzutnie pocisków plot bliskiego zasięgu Igła (4xIV, 32 pociski)[1]
Wyposażenie lotnicze
1 śmigłowiec[1] Ka-32
Załoga

923, w tym 233 oficerów[1]

SSW-33 Uralradziecki, następnie rosyjski okręt dowodzenia i rozpoznania o napędzie atomowym. Jedyny okręt projektu 1941 Titan[1] (oznaczenie kodowe NATO: Kapusta). Kadłub SSW-33 został zaadaptowany z krążowników rakietowych projektu 1144[2]. Pierwotnie projektowany jako okręt projektu 1153 – nowy lotniskowiec atomowy z pełnym pokładem. Budowa jednak została wstrzymana w 1983, gdy okręt był już ukończony w 50% i nie była kontynuowana przez następne 5 lat. Następnie zdecydowano, że kadłub jest zbyt mały, aby mógł z niego startować samolot, a nowy system katapult przeznaczony dla tego okrętu zawiódł. Później kadłub został użyty do budowy okrętu komunikacyjnego projektu 1941 (oznaczenie radzieckie typu Titan). Pełnił rolę okrętu dowodzenia oraz okrętu zwiadu elektronicznego, śledzenia rakiet, śledzenia kosmosu i okrętu łączności. Wchodził w skład Floty Pacyfiku. Z powodu wysokich kosztów SSW-33 został wycofany ze służby[2] i od 2001 roku jest używany jako elektrownia[3], stoi zacumowany w porcie Rosyjskiej Floty Pacyfiku koło miasta Fokino[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j A.S. Pawłow, Wojennyje korabli SSSR i Rossii 1945-1995 g., Jakuck, 1994, s.158.
  2. a b J. Pike: SSV-33 Project 1941. GlobalSecurity.org.
  3. a b Google Earth Hacks – SSV-33 Project 1941.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]