Oksza (wieś)
Na mapach:
52°37′57″N 14°56′08″E/52,632500 14,935556

(Przekierowano z Oksza (województwo lubuskie))
wieś | |
![]() Fragment wsi w rejonie kościoła (po prawej) i szkoły (po lewej) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
62[1] |
Strefa numeracyjna |
95 |
Kod pocztowy |
66-460[2] |
Tablice rejestracyjne |
FGW |
SIMC |
0188370 |
Położenie na mapie gminy Witnica ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu gorzowskiego ![]() | |
![]() |
Oksza – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie gorzowskim, w gminie Witnica.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś powstała jako olęderska w 1726, jeszcze przed akcją osuszania błot nadwarciańskich w dobie kolonizacji fryderycjańskiej. Mieszkańcy trudnili się nie tylko rolnictwem, hodowlą i rybołówstwem, ale mieli też obowiązek utrzymywania w dobrym stanie wałów warciańskich i kanałów melioracyjnych[3].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[4]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki filialny pw. Matki Bożej Częstochowskiej, szachulcowy, z 1862.
Ponadto we wsi stoją zachowane budynki ryglowe, a także XIX-wieczna szkoła. II wojny światowej nie przetrwał natomiast cenny budynek ryglowy z podcieniem (1. połowa XIX wieku)[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych, Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 856 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ a b Błażej Skaziński, Oksza/Woxholländer, Gmina Witnica/Gemeinde Vietz, w: Architektura ryglowa - wspólne dziedzictwo. Kolonizacja fryderycjańska, materiały konferencyjne, Szczecin-Expo, Szczecin, 2015, s.455-456, ISBN 978-83-63868-42-0
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 5. [dostęp 2013-01-20].