Olśniak himalajski
| Lophophorus impejanus[1] | |||
| (Latham, 1790) | |||
 samiec | |||
 samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
olśniak himalajski | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
| |||
Olśniak himalajski[4], monal[5] (Lophophorus impejanus) – gatunek ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Jest symbolem Nepalu, gdzie znany jest pod nazwą danfe, a także indyjskiego stanu Uttarakhand.
Olśniaki himalajskie występują w Azji, od wschodniego Afganistanu przez Himalaje, w tym Kaszmir, północne Indie, Nepal, południowy Tybet i Bhutan. Nie wyróżnia się podgatunków[2][6].
Nazwa łacińska tego gatunku upamiętnia Lady Mary Impey, małżonkę prezesa brytyjskiego sądu najwyższego Bengalu, sir Elijaha Impeya.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Wygląd
Dorosłe koguty są ubarwione metalicznie. Głowa w kolorze zielonym, grzbiet w kolorze niebiesko-zielonym, brzuch w kolorze ciemnozielonym, a ogon i boki szyi w kolorze miedzianym. Dorosłe koguty mają również długi, zielony grzebień. Dorosłe kury, jak w przypadku innych gatunków tej rodziny, upierzone są skromnie, w kolorach rdzawobrązowym, białym i czarnym. Grzebień kur jest krótszy niż w przypadku kogutów.
- Wymiary
Olśniak himalajski jest ptakiem o długości ok. 70 cm. Waga kogutów to 1980–2380 g, a kur 1800–2150 g.
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]- Biotop
Olśniaki himalajskie żyją na wysokości od 2400 do 4500 m, w obszarze lasów dębowo-jodłowych z otwartymi zboczami trawiastymi, klifami i łąkami, głównie w pasie wysokości 2700–3700 m. W zimie schodzą do wysokości 2000 m.
- Pożywienie
Nasiona oraz bezkręgowce. W zimie kopie w śniegu w poszukiwaniu korzeni, bulw i innych części roślin.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje olśniaka himalajskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Całkowita liczebność populacji nie została oszacowana, ale uznaje się go za ptaka szeroko rozpowszechnionego i pospolitego w odpowiednich dla niego siedliskach w zasięgu występowania. Trend liczebności populacji jest spadkowy[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lophophorus impejanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Himalayan Monal (Lophophorus impejanus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ a b Lophophorus impejanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Paweł Mielczarek, Marek Kuziemko: Plemię: Lophophorini Gray,GR, 1841 (wersja: 2019-11-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2019-11-13].
- ↑ Albin Łącki: Wśród zwierząt – ptaki. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1988, s. 92. ISBN 83-09-01320-5.
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-30]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Himalayan monal (Lophophorus impejanus). Arkive. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-05)]. (ang.).