Olej wiesiołkowy
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d5/Oenothera_biennis_-_Onagre_bisanuelle_-_Evening_primrose_%284834173245%29.jpg/220px-Oenothera_biennis_-_Onagre_bisanuelle_-_Evening_primrose_%284834173245%29.jpg)
Olej wiesiołkowy (Oleum Oenotherae, olej z wiesiołka dwuletniego) sporządzany z nasion jest stosowany w lecznictwie i do wyrobu kosmetyków, zwykle dostępny w formie doustnych kapsułek[1], poza tym jest to ważny składnik suplementów diety[2].
Wiesiołek dwuletni jest rośliną rodzimą dla Ameryki Północnej, ale występuje zdziczały w wielu rejonach świata, także w Polsce. Młode liście, pędy, zielone strąki oraz korzenie są jadalne[3]. Wiesiołek był ważnym składnikiem diety rdzennych mieszkańców Ameryki, wykorzystywali go oni także w ziołolecznictwie. Nasiona zawierają 15-20% olejów, w tym 7-10% kwasu gamma linolenowego, który jest rzadki u roślin[4] (spotykany poza tym w oleju z ogórecznika lekarskiego[2]).
Zastosowanie
[edytuj | edytuj kod]Pomimo faktu, że olej z wiesiołka jest powszechnie stosowany w leczeniu różnych dolegliwości, np. skórnych, brak jest jednoznacznych dowodów klinicznych na skuteczność doustnej suplementacji olejem z wiesiołka, przy leczeniu lub wspomaganiu jakichkolwiek przypadłości zdrowotnych[5]. Możliwe, że ma on działanie przeciwzapalne i antyalergiczne[5].
Olej z wiesiołka jest nieskuteczny przy leczeniu egzemy[6], nie łagodzi on objawów zespołu napięcia przedmiesiączkowego[7].
Niejednoznaczne są badania dotyczące wpływu oleju na bóle piersi, wydaje się on łagodzić objawy u niektórych pacjentek, stosowany w dawce 3 g dziennie przez okres 6 miesięcy[5].
Ograniczone dowody wskazują na możliwą skuteczność oleju w następujących dolegliwościach[5]:
- Atopowe zapalenie skóry - dawka 320 mg oleju dziennie przez 8 tygodni wydaje się łagodzić objawy u dzieci w wieku 12-15 lat[8].
- Menopauza - dawka 1000 mg oleju dziennie przez 6 tygodni łagodzi nieco uderzenia gorąca, związane z menopauzą, u kobiet w wieku 45-59 lat[9].
- Neuropatia cukrzycowa - słabe dowody sugerują, że olej może być skuteczny jako dodatek do standardowej terapii, w łagodnych przypadkach neuropatii[10].
- Reumatoidalne zapalenie stawów - w dawkach większych niż 1400 mg dziennie, łagodzi objawy, małe dawki rzędu 500 mg dziennie są nieskuteczne[11].
Ponadto jako dodatkowa suplementacja, olej z wiesiołka wraz z innymi wielonienasyconymi kwasami tłuszczowymi i witaminą E (400 mg oleju z ryb, 100 mg oleju z wiesiołka, 29 mg DHA, 10 mg kwas gamma-linolenowy, 1,8 mg witamina E) łagodzi objawy ADHD u dzieci w wieku 12 lat[10].
Dawkowanie
[edytuj | edytuj kod]Dzieci powyżej 12. roku życia, dorośli i starsi: pojedyncza dawka doustna 2 g oleju, dzienna dawka 4-6 g[12].
Interakcje z lekami
[edytuj | edytuj kod]Możliwe negatywne interakcje z lekami przeciwpłytkowymi[5]. Zaleca się ostrożność przy stosowaniu fenotiazyny[13].
Przeciwwskazania
[edytuj | edytuj kod]- Nadwrażliwość na substancje czynne.
- Ciąża i karmienie piersią[14].
- Dzieci poniżej 12. roku życia.
- Pacjenci z zaburzeniami krwawienia lub zażywający antykoagulanty.
- Pacjenci oczekujący operacji.
- Pacjenci cierpiący na zaburzenia napadowe.
Skutki uboczne
[edytuj | edytuj kod]Olej z wiesiołka jest zwykle dobrze tolerowany, stosowany w krótkich okresach czasu. Nie zaleca się stosować go dłużej niż rok, w związku ze zwiększonym ryzykiem stanów zapalnych, zakrzepicy i immunosupresji. Brak zanotowanych poważnych skutków ubocznych. Z zanotowanych[15]:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Evening Primrose Oil | NCCIH [online], NCCIH [dostęp 2017-02-06] (ang.).
- ↑ a b Marta Mitek, Krzysztof Leszczyński (red.): Wybrane zagadnienia z technologii żywności pochodzenia roślinnego. Warszawa: Wydawnictwo SGGW, 2014, s. 179. ISBN 978-83-7583-576-2.
- ↑ Łukasz Łuczaj , Dzikie rośliny jadalne Polski. Przewodnik survivalowy, Chemigrafia, 2004 [zarchiwizowane 2017-12-29] .
- ↑ Karolina Śliwa , Elżbieta Sikora , Jan Ogonowski, Kosmetyki do pielęgnacji skóry atopowej, „Wiadomości Chemiczne”, 65 (7–8), 2011, s. 651-673 [dostęp 2023-09-17] .
- ↑ a b c d e Sarah E. Edwards i inni, Phytopharmacy: An Evidence-Based Guide to Herbal Medicinal Products, John Wiley & Sons, 27 kwietnia 2015, ISBN 978-1-118-54356-6 [dostęp 2017-02-06] (ang.).
- ↑ Joel T.M. Bamford i inni, Oral evening primrose oil and borage oil for eczema, „Cochrane Database of Systematic Reviews”, 2020 (12), 2013, DOI: 10.1002/14651858.CD004416.pub2, PMID: 23633319, PMCID: PMC8105655 [dostęp 2023-09-17] (ang.).
- ↑ Giulia Dante , Fabio Facchinetti , Herbal treatments for alleviating premenstrual symptoms: a systematic review, „Journal of Psychosomatic Obstetrics & Gynecology”, 32 (1), 2011, s. 42–51, DOI: 10.3109/0167482X.2010.538102 [dostęp 2023-09-17] (ang.).
- ↑ Bo Young Chung i inni, Dose-Dependent Effects of Evening Primrose Oil in Children and Adolescents with Atopic Dermatitis, „Annals of Dermatology”, 25 (3), 2013, s. 285, DOI: 10.5021/ad.2013.25.3.285, PMID: 24003269, PMCID: PMC3756191 [dostęp 2023-09-17] (ang.).
- ↑ Farah Farzaneh i inni, The effect of oral evening primrose oil on menopausal hot flashes: a randomized clinical trial, „Archives of Gynecology and Obstetrics”, 288 (5), 2013, s. 1075–1079, DOI: 10.1007/s00404-013-2852-6 [dostęp 2023-09-17] (ang.).
- ↑ a b Diane Stonemetz , A Review of the Clinical Efficacy of Evening Primrose, „Holistic Nursing Practice”, 22 (3), 2008, s. 171–174, DOI: 10.1097/01.HNP.0000318026.45527.07 [dostęp 2023-09-17] (ang.).
- ↑ Melainie Cameron i inni, Evidence of effectiveness of herbal medicinal products in the treatment of arthritis. Part 2: Rheumatoid arthritis, „Phytotherapy Research”, 23 (12), 2009, s. 1647–1662, DOI: 10.1002/ptr.3006 [dostęp 2023-09-17] (ang.).
- ↑ Community herbal monograph on Oenothera biennis L.; Oenothera lamarckiana L., oleum.
- ↑ Elizabeth M. Williamson , Samuel Driver , Karen Baxter , Stockley's Herbal Medicines Interactions: A Guide to the Interactions of Herbal Medicines, Pharmaceutical Press, 2013, ISBN 978-0-85711-026-8 [dostęp 2017-02-06] (ang.).
- ↑ Bazylko, Agnieszka. "Substancje roślinne, wskazania i przeciwwskazania do stosowania w czasie ciąży i przygotowania do porodu." Farm Pol 66.7 (2010): 478-483.
- ↑ Zoë Gardner , Michael McGuffin , American Herbal Products Association’s Botanical Safety Handbook, Second Edition, CRC Press, 15 marca 2013, ISBN 978-1-4665-1694-6 [dostęp 2017-02-06] (ang.).