Olejek goździkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Surowiec olejkodajny
Czapetka pachnąca
Jagody goździkowca korzennego na drzewie
Wysuszone „goździki” przyprawowe

Olejek goździkowy (łac. Oleum Caryophyllorum) – olejek eteryczny pozyskiwany z czapetki pachnącej (Syzygium aromaticum), gatunku drzewa z rodziny mirtowatych. Olejek powstaje w kulistych gruczołkach obecnych na wszystkich częściach rośliny[1]. Najcenniejszą olejkodajną jej częścią są pączki kwiatowe. Głównym składnikiem olejku, otrzymywanego metodą destylacji z parą wodną, jest eugenol. Olejek goździkowy z pączków jest jednym z najważniejszych olejków eterycznych, stosowanych do aromatyzowania artykułów spożywczych oraz do wyrobu perfum i kosmetyków. Tanie gatunki olejku goździkowego, wykorzystywane do produkcji eugenolu, są otrzymywane z szypułek i liści.

Otrzymywanie i właściwości[edytuj | edytuj kod]

Czapetka pachnąca, to drzewo osiągające wysokość do 30 m[1]. Czepetki rosną dziko na Molukach (Indonezja). Są uprawiane na obszarach o klimacie równikowym, takich jak np. Półwysep Malajski, Zanzibar, Pemba, Kongo i Madagaskar). Na wyspach Zanzibar i Pemba na powierzchni 16 000 ha rośnie ok. 4 milionów drzew[2][3]. Kwitną różowożółto, tworząc potrójne baldachokształtne kwiatostany. Owocami są eliptyczne jagody[4] na szypułkach.

Pączki kwiatowe do produkcji najlepszych olejków są zrywane, gdy przybierają różowawe zabarwienie. Zerwane za wcześnie zawierają zbyt małą ilość olejku, a nie zerwane w porę – szybko rozwijają się w białe kwiaty. Ich płatki opadają, a pozostają bezużyteczne dla ludzi oliwkowo-zielonkawe owoce, spożywane przez małpy[2].

Z jednego drzewa uzyskuje się przeciętnie 2,7 kg pączków. Są one poddawane destylacji z parą wodną w całości lub po rozdrobnieniu. Para jest wytwarzana w destylatorach, albo w odrębnych wytwornicach (stosowanie pary nasyconej lub przegrzanej). Destylujący olejek zbiera się częściowo na powierzchni wodnej fazy kondensatu, a częściowo w warstwie dolnej. Obie części olejku są łączone. Na Zanzibarze uzyskuje się wydajność 16–19%[2].

Eugenol
Acetyloeugenol

Głównymi składnikami olejku są eugenol i acetyloeugenol. Ich łączna zawartość wynosi 78–95% (wyjątkowo do 98%). Zawartość acetyloeugenolu jest oceniana na 7–17%. Stwierdzono, że obok składników głównych występują:

oraz prawdopodobnie:

Olejek goździkowy z szypułek zawiera, poza głównymi składnikami, ślady naftalenu, alkohol seskwiterpenowy C15H26O i inne bezpostaciowe substancje nierozpuszczalne w alkoholu. Zawartość eugenolu w olejku z liści jest w dużym stopniu zależna od miejsca uprawy drzew. Odróżnianie obu rodzajów olejków jest trudne, ponieważ szypułki i liście są często destylowane razem.

Właściwości Olejek z pączków Olejek z szypułek Olejek z liści
Właściwości olejków goździkowych[2]
Przeciętna wydajność 16–19% (Zanzibar) 5,5%
  • liście świeże 1,5–2,0%
  • liście suche 1,6–4,5%
Główne składniki eugenol i acetyloeugenol
(łącznie 78–95%)
eugenol (83–95%),
brak albo bardzo małe ilości acetyloeugenolu.
eugenol, zawartość:
  • Seszele – 78–87%
  • Mauritius – 92–93%
  • Madagaskar (2 olejki) – 86% i 90%
Zapach silnie korzenny mniej przyjemny niż olejku z pączków mniej przyjemny niż olejku z szypułek
Gęstość, d15/15 1,043–1,068
(>1,06 w przypadku destylacji bez rozdrobnienia)
1,040–1,047 1,036–1,054
Skręcalność właściwa, αD −1°35' do −1°30' −0°40' do −1°40'
Współczynnik załamania światła, n20/D 1,529–1,537 1,531–1,538 1,5312–1,5379
Rozpuszczalność
(obj. alkoholu/1 obj. olejku)
Olejki świeżo destylowane:
  • alkohol 70°: 1–2
  • alkohol 60°: 2,5–3,0
  • alkohol 70°: 1–2
  • alkohol 70°: 1 i więcej
    (roztwór mętniejący)


Zafałszowania[edytuj | edytuj kod]

Zafałszowania olejku z pączków olejkami z liści lub szypułek są trudne do wykrycia. Fachowcy kierują się węchem – zapach olejków zafałszowanych jest bardziej ostry. Dodatek terpenów (frakcja z destylacyjnego wyodrębniania eugenolu) powoduje zwiększenie się skręcalności optycznej. Równocześnie zmniejsza się zawartość eugenolu, współczynnik załamania światła i gęstość. Za najlepszy sprawdzian jakości olejku uznaje się zawartość fenoli, a przede wszystkim eugenolu.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Olejek goździkowy należy do najważniejszych olejków, stosowanych do aromatyzowania artykułów spożywczych (np. wyroby cukiernicze, wódki i likiery, wyroby mięsne i sosy, pikle, kompoty). Jest składnikiem kompozycji zapachowych stosowanych w perfumiarstwie oraz produkcji kosmetyków i preparatów farmaceutycznych o działaniu antyseptycznym (np. wody do pielęgnacji jamy ustnej, pasty do zębów)[2].

Jako preparat farmaceutyczny olejek goździkowy ma działanie rozkurczowe, odświeżające, odwaniające, znieczulające, przeciwświądowe, ściągające, odkażające na układ pokarmowy, układ żółciowy, układ oddechowy i drogi moczowe, przeciwkaszlowe, pobudzające wydzielanie soków trawiennych. W przypadkach stosowania na skórę i błony śluzowe rozgrzewa i łagodzi ból. Działa przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwgrzybiczo. Niszczy roztocza i pierwotniaki oraz odstrasza pasożyty[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Węglarscy Jolanta i Karol: Użyteczne rośliny tropików. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2008, s. 294-296. ISBN 978-83-61320-17-3.
  2. a b c d e f Romuald Klimek: Olejki eteryczne. Warszawa: Wydawnictwo Przemysłu Lekkiego i Spożywczego, 1957.
  3. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-10].
  4. Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  5. dr Henryk Różański (Akademia Medyczna im. K. Marcinkowskiego, Zakład Historii Nauk Medycznych, Poznań: Olejki eteryczne jako alternatywa antybiotykowych stymulatorów wzrostu i kokcydiostatyków. luskiewnik.strefa.pl. [dostęp 2011-02-23].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]