51°13′03″N 27°38′40″E/51,217500 27,644444Olewsk
|
|||||
 Plac przydworcowy |
|||||
|
|||||
| Państwo |  Ukraina |
||||
| Obwód | żytomierski | ||||
| Burmistrz | Anatolij Powar | ||||
| Powierzchnia | 10 km² | ||||
| Populacja (2016) • liczba ludności • gęstość |
10 339[1] 1030 os./km² |
||||
|
Położenie na mapie obwodu żytomierskiego
 Olewsk
|
|||||
|
Położenie na mapie Ukrainy
Olewsk
|
|||||
| 51°13′03″N 27°38′40″E/51,217500 27,644444 |
|||||
Portal  Ukraina |
|||||
Olewsk (ukr. Олевськ) - miasto na Ukrainie w obwodzie żytomierskim, siedziba władz rejonu olewskiego. Był miastem prywatnym Rzeczypospolitej Obojga Narodów[2].
Miasto leży nad rzeką Uborć.
Spis treści
Historia[edytuj]
Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1488. W 1641 roku niedawno zbudowana przez Aleksandra Niemirycza osada otrzymała od króla Władysława IV miejskie prawo magdeburskie i herb. W 1648 roku Kozacy zamordowali Aleksandra Niemirycza. W 1669 roku z fundacji Karola Niemirycza zbudowano w Olewsku drewniany kościół katolicki pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego. Jan Karol Niemirycz osadził tu zakon karmelitów, którzy zbudowali tu klasztor i kościół. Klasztor karmelitów został przez Rosjan skasowany w 1832 roku na skutek represji po Powstaniu listopadowym. Kościół klasztorny zamieniono w parafialny. W 1870 roku oprócz kościoła w miejscowości znajdowały się także dwie cerkwie i synagoga.
Pod rozbiorami siedziba gminy Olewsk w powiecie owruckim guberni wołyńskiej.
Na przełomie 1919/20 Olewsk wszedł w skład administracyjnego okręgu wołyńskiego (ZCZW lub ZCZWiFP)[3].15 marca 1920 r. pod Zarządem Cywilnym Ziem Wołynia i Frontu Podolskiego wszedł w skład nowo utworzonego powiatu sarneńskiego, jednak po Traktacie ryskim w 1921 roku Olewsk znalazł się w składzie ZSRR.
W 1989 liczyła 12 323 mieszkańców[4].
Współcześnie status miasta nadano w 2003 roku. W 2011 roku powstała polska szkółka sobotnio-niedzielna przy Olewskim Rejonowym Oddziału Związku Polaków na Ukrainie.
Zobacz też[edytuj]
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Olewsk w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VII: Netrebka – Perepiat. Warszawa, 1886.
Przypisy
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2016 року. Державна служба статистики України. Київ, 2016. стор.33
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów - Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 231.
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku. Ziemie ruskie. Ukraina (Kijów - Bracław). T. 3, Warszawa 1897, s. 231.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
|
|||||||
|
||||||||||
