Omega (1905)
 „Argonaute” | |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
styczeń 1903 |
| Wodowanie |
28 listopada 1905 |
 Marine nationale
| |
| Wejście do służby |
styczeń 1911 |
| Wycofanie ze służby |
20 maja 1919 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
48,9 m |
| Szerokość |
4,2 m |
| Zanurzenie |
2,8 m |
| Zanurzenie testowe |
30 m |
| Rodzaj kadłuba |
dwukadłubowy |
| Napęd | |
| 1 silnik parowy potrójnego rozprężania, 1 kocioł, łączna moc 350 KM 1 silnik elektryczny o mocy 234 KM 1 śruba | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
powierzchnia: 1076 Mm przy 8 w. |
| Uzbrojenie | |
| 6 torped | |
| Wyrzutnie torpedowe |
6 × 450 mm (2 na dziobie, 4 zewnętrzne) |
| Załoga |
22 |
Omega (Q40) – francuski eksperymentalny okręt podwodny z okresu I wojny światowej. Został zwodowany 28 listopada 1905 roku w stoczni Arsenal de Toulon, a do służby w Marine nationale wszedł w styczniu 1911 roku. 27 września 1910 roku nazwę okrętu zmieniono na „Argonaute”. Jednostka została skreślona z listy floty 20 maja 1919 roku.
Projekt i dane taktyczno–techniczne[edytuj | edytuj kod]
„Omega” została zaprojektowana przez inż. Émile’a Bertina i Emmanuela Petithomme’a[1][2][3]. Początkowo jednostka miała być wyposażona w specjalny silnik Diesla do napędu zarówno w położeniu nawodnym, jak i podwodnym[a], jednak fiasko tej koncepcji zmusiło konstruktorów do zainstalowania napędu parowego i silnika elektrycznego (połowy siłowni zastosowanej na okrętach typu Pluviôse)[2].
„Omega” była eksperymentalnym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 48,9 metra, szerokość 4,2 metra i zanurzenie 2,8 metra[1][4]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 306 ton, a w zanurzeniu 409 ton[1][4][5]. Okręt napędzany był na powierzchni przez jedną maszynę parową potrójnego rozprężania systemu du Temple o mocy 350 koni mechanicznych (KM), do których parę dostarczał jeden kocioł du Temple[1][b]. Napęd podwodny zapewniał jeden silnik elektryczny Nancy o mocy 234 KM[1][4]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 10,25 węzła na powierzchni i 6 węzłów w zanurzeniu[1][4]. Zasięg wynosił 1076 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 45 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą[1][4]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów[6].
Okręt wyposażony był w sześć wyrzutni torped kalibru 450 mm (dwie wewnętrzne na dziobie, dwie zewnętrzne systemu Drzewieckiego i dwie zewnętrzne na rufie), z łącznym zapasem 6 torped[1][4]. Załoga okrętu składała się z 22 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4].
Budowa i przebieg służby[edytuj | edytuj kod]
„Omega” zbudowana została w Arsenale w Tulonie[1][2]. Stępkę okrętu położono w styczniu 1903 roku[2], został zwodowany 28 listopada 1905 roku[1][4]. 27 września 1910 roku nazwę okrętu zmieniono na „Argonaute”, a do służby przyjęto go w styczniu 1911 roku[1][2]. Jednostka otrzymała numer burtowy Q40[4].
„Argonaute” pełnił służbę na Morzu Śródziemnym do 20 maja 1919 roku, kiedy skreślony został z listy floty[1][2][4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 80.
- ↑ a b c d e f g Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 137.
- ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 200.
- ↑ a b c d e f g h i j k Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 208.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: OMEGA submarine (1911). Navypedia. [dostęp 2016-12-26]. (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
