Onn Jaafar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Onn Jaafar
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1895
Johor Bahru

Data i miejsce śmierci

19 stycznia 1962
Johor Bahru

przewodniczący Zjednoczonej Malajskiej Organizacji Narodowej
Okres

od 1946
do 1951

Przynależność polityczna

Zjednoczona Malajska Organizacja Narodowa

Poprzednik

stanowisko utworzone

Następca

Tunku Abdul Rahman

Onn bin Jaafar (ur. 1895 w Johor Bahru, zm. 19 stycznia 1962 tamże) – malezyjski polityk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Sułtanacie Johoru, kształcił się w Anglii i służył jako oficer w Johorze. Zwrócił się ku malajskiemu nacjonalizmowi. Wydawał dwie malajskie gazety, „Lembaga Malayu” („Trybuna Malajska”) i „Warta Malaya” („Malajski Raport”) będący pierwszym niezależnym malajskim dziennikiem. Po II wojnie światowej stał się bardzo aktywnym politykiem. Gdy w 1946 brytyjskie władze zgodziły się na utworzenie ze wszystkich malajskich sułtanatów Unii Malajskiej ze stolicą w Kuala Lumpur, przewodził protestom przeciwko utworzeniu Unii, uznając, że danie udziału w rządzie dominującym ekonomicznie Chińczykom i Hindusom doprowadzi do „wyginięcia” Malajów. Zwołał posiedzenie ponad 40 malajskich organizacji w marcu 1946 i założył Zjednoczoną Malajską Organizację Narodową (UMNO) – partię reprezentującą wyłącznie interesy Malajów. Gdy plan Unii został ostatecznie wycofany, sułtan Johoru mianował Onna pierwszym ministrem Johoru, a w lutym 1948 członkiem Izby Spraw Federacji Malajów. W 1951 na stanowisku lidera UNMO zastąpił go Tunku Abdul Rahman, późniejszy premier Malezji. W latach 1953-1955 założył dwie własne partie, Partię Niepodległości Malajów i Partię Narodową, jednak żadna z nich nie uzyskała popularności przeciwko nowej partii Rahmana, Partii Przymierza.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]