Opóźniacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Opóźniacz – część składowa zapalnika ze zwłoką, która powoduje, że wybuch pocisku, bomby, granatu jest opóźniony[1].

Opóźniacze dzielą się na:

  • pirotechniczne – wykonane w postaci słupka ze sprasowanego prochu czarnego, albo z mieszaniny pirotechnicznej. Zapalenie się spłonki zapalającej w zapalniku np. wskutek uderzenia o przeszkodę pocisku lub bomby wywołuje zapalenie opóźniacza pirotechnicznego, który zapewnia odpowiedni czas zwłoki, który jest wymagany na przejście ognia do innych elementów ogniowych oraz detonacyjnych zapalnika.
  • mechaniczne – wykonane w postaci różnych mechanizmów, między innymi mechanizmów zegarowych działających z chwilą, kiedy pocisk uderza o przeszkodę.
  • gazodynamiczne – wykonane w kształcie krążka posiadającego kalibrowane otwory, który jest umieszczony w zapalniku na drodze płomienia (gazów) od spłonki zapalającej do innych elementów ogniowych zapalnika, utrudniając przenikanie gazów i powodując zwłokę w działaniu zapalnika[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Modrzewski (red.): Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 459. ISBN 83-11-07275-2.