50°42′02″N 15°53′39″E/50,700556 15,894167Opawa (województwo dolnośląskie)
| ||
 Kościół św. Jadwigi w Opawie | ||
| Państwo |  Polska
| |
| Województwo | dolnośląskie | |
| Powiat | kamiennogórski | |
| Gmina | Lubawka | |
| Wysokość | 575-660[1] m n.p.m. | |
| Liczba ludności (III 2011) | 342[2] | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 75 | |
| Tablice rejestracyjne | DKA | |
| SIMC | 0190526 | |
Położenie na mapie gminy Lubawka   Opawa | ||
Położenie na mapie powiatu kamiennogórskiego  Opawa | ||
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  Opawa | ||
Położenie na mapie Polski  Opawa | ||
| 50°42′02″N 15°53′39″E/50,700556 15,894167
| ||
Opawa (do 1945 r. niem. Oppau) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Lubawka nad potokiem Opawa (lewy dopływ Bobru).
Spis treści
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Opawa to wieś łańcuchowa leżąca w Karkonoszach, u wschodniego podnóża Grzbietu Lasockiego, w dolinie potoku Opawa, na wysokości około 575-660 m n.p.m.[1]
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Opawa powstała najprawdopodobniej w XIV wieku, pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1378 lub 1399 roku[1]. W 1747 roku w miejscowości mieszkało 33 kmieci oraz 75 zagrodników i chałupników, istniały też: kościół i młyn wodny[1]. W 1840 roku we wsi było 111 budynków, w tym: szkoła, olejarnia, browar i gorzelnia w której produkowano starkę[1]. W tym czasie Opawa była też ośrodkiem włókienniczym, działały tu 43 krosna[1]. Rozwinięta była również hodowla wołów, rzemiosło i handel[1]. Po 1945 roku charakter miejscowości nie zmienił się, w 1993 roku było tu 66 gospodarstw rolnych[1].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są obiekty[3]:
- kościół filialny św. Jadwigi w Opawie, z XVII wieku, przebudowany w XVIII i XIX wieku,
- cmentarz przykościelny,
- Dwór sołtysi w Opawie, obecnie budynek gospodarczy nr 23, z 1558 roku, przebudowany w XVIII i XIX wieku.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 145, 146. ISBN 83-7005-168-5.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 60. [dostęp 28 sierpnia 2012].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, ISBN 83-7005-168-5.
| ||||||||||||||
