Operacja Reszka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Operacja Reszka
Rok produkcji

2009

Data premiery

15 marca 2010

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

91 min

Reżyseria

Ewa Pytka
Krzysztof Zbieranek
Marcin Czerwiński

Scenariusz

Włodzimierz Kuligowski

Muzyka

Iwona Szałwińska-Klimek

Zdjęcia

Piotr Bernat

Scenografia

Marek Chowaniec

Kostiumy

Małgorzata Gwiazdecka
Joanna Pamuła

Montaż

Wanda Zeman

Produkcja

Telewizja Polska – Agencja Filmowa

Operacja Reszkaspektakl telewizyjny Sceny Faktu Teatru Telewizji z 2009 roku w reżyserii Ewy Pytki według scenariusza Włodzimierza Kuligowskiego. Konsultantem historycznym scenariusza spektaklu był Norbert Wójtowicz[1]. Widowisko miało swoją premierę 15 marca 2010 roku.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Spektakl poświęcony jest jednej z najbardziej spektakularnych akcji polskiego wywiadu na przełomie lat 70. i 80., a zarazem jednej z jego najbardziej spektakularnych klęsk. Opowiada historię studenta KUL-u Piotra Jeglińskiego, który wraz ze skupionym wokół niego środowiskiem opozycyjnym próbuje w połowie lat 70. odkłamywać historię. Po wyjeździe do Paryża Jegliński zakłada emigracyjną filię Spotkań i organizuje własne kanały przerzutowe książek i ulotek do kraju. W konsekwencji Służba Bezpieczeństwa poddaje go i jego rodzinę totalnej inwigilacji. Sprawa o kryptonimie „Reszka” miała za cel doprowadzić do „wyeliminowania” Jeglińskiego. Przy pomocy zwerbowanego kuriera nielegalnej literatury Kazimierza bezpieka postanowiła zlikwidować Reszkę, ale w Paryżu Jegliński zmusił Kazimierza do przyznania się do współpracy z SB. Kazimierz został aresztowany przez francuskie służby specjalne, a następnie wymieniony za dziennikarza „Libération”, oskarżonego w PRL o szpiegostwo.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2011 w Nowym Jorku reżyser spektaklu Operacja Reszka Ewa Pytka otrzymała nagrodę indywidualną w konkursie History Makers Awards 2011[2], a spektakl specjalną nagrodę jury[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]