Operator śladowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Operator śladowyograniczony operator liniowy na przestrzeni Hilberta o skończonym śladzie. Dokładniej, niech H będzie przestrzenią Hilberta oraz niech (ei)iI będzie bazą ortonormalną przestrzeni H. Ograniczony operator liniowy T: HH nazywany jest śladowym, gdy

przy czym T* oznacza sprzężenie operatora T. Powyższa liczba nazywana jest normą śladową operatora T i nie zależy od wyboru bazy ortonormalnej przestrzeni T[1][2].

Własności[edytuj | edytuj kod]

Niech H będzie przestrzenią Hilberta, (ei)iI bazą ortonormalną w H oraz niech S, T: HH będą ograniczonymi operatorami liniowymi.

w szczególności, każdy operator skończonego rzędu jest śladowy.
  • Jeżeli T jest operatorem śladowym, to sprzężenie T* też jest operatorem śladowym.
  • Jeżeli T i S są operatorami śladowymi, to suma T + S jest również operatorem śladowym.
  • Jeżeli T jest operatorem śladowym, to złożenia TS i ST są operatorami śladowymi. Wynika stąd, że zbiór N(H) złożony ze wszystkich operatorów śladowych na H tworzy ideał algebry B(H) wszystkich operatorów ograniczonych na H, który jest zamknięty ze względu na operację sprzężenia[3]. Ideał ten jest domknięty względem normy operatorowej wtedy i tylko wtedy, gdy przestrzeń H jest skończenie wymiarowa (w tym wypadku N(H) = B(H)).
  • Jeżeli T jest operatorem śladowym, to
oraz
[4]
  • Funkcja jest normą w rodzinie N(H) wszystkich operatorów śladowych na H[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Gerald J. Murphy: C*-Algebras and Operator Theory. New York: Academic Press, 1990. ISBN 978-0-12-511360-1.
  • Gert K. Pedersen: Analysis Now. New York: Springer-Verlag, 1989, seria: Graduate Texts in Mathematics. ISBN 978-1-4612-1007-8.