Opisanie czterech części roku
| Autor | |
|---|---|
| Typ utworu | |
| Wydanie oryginalne | |
| Język | |
| Data wydania | |
Opisanie czterech części roku – poemat opisowy Elżbiety Drużbackiej[1] opublikowany w 1752 w Zbiorze rytmów duchownych, panegirycznych, moralnych i światowych.
Utwór składa się z czterech części, opisujących wiosnę, lato, jesień i zimę, poprzedzonych wstępem skierowanym do Boga jako stwórcy natury. Opisy pór roku odwołują się do mitologii greckiej i rzymskiej. Poemat mieści się na pograniczu baroku (antropomorfizacja przyrody) i klasycyzmu (przekonanie o racjonalnym porządku świata).
Poemat został napisany sekstyną, czyli strofą sześciowersową rymowaną ababcc, ulubioną formą poetki[2]. Wersy są jedenastozgłoskowe.
- Bogdajżeś przepadł w piekło z ateistą,
- Ty, który mówisz, że Bóg nie jest Panem,
- Ni Stwórcą rzeczy! A któż oczywistą
- Machinę świata oblał oceanem,
- Kto słońce, miesiąc, planety w swym biegu
- Komenderował, kto gwiazdy w szeregu?
Elżbieta Drużbacka, Opisanie czterech części roku
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Aleksandra Kosicka: Elżbieta Drużbacka. pisarki.wikia.com. [dostęp 2017-01-31]. (pol.).
- ↑ Lucylla Pszczołowska: Wiersz polski. Zarys historyczny. Wrocław: Fundacja na Rzecz Nauki Polskiej, 1997, s. 149. ISBN 83-85220-79-8.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Teresa Kostkiewiczowa: Oświecenie. Słownik literatury polskiej. Gdańsk: słowo / obraz terytoria; Gdańskie Wydawnictwo Oświatowe, 2007, s. 132. ISBN 978-83-7420-092-9.
- Mieczysław Klimowicz: Oświecenie. Wyd. IX - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 54-57, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13845-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Elżbieta Drużbacka: Opisanie czterech części roku. staropolska.pl. [dostęp 2017-01-31]. (pol.).