Przejdź do zawartości

Orawska Półgóra

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Orawska Półgóra
Oravská Polhora
Ilustracja
Drewniana zabudowa i nowy kościół
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Słowacja

Kraj

 żyliński

Powiat

Namiestów

Starosta

Michal Strnál[1]

Powierzchnia

84,52[2] km²

Wysokość

686[3] m n.p.m.

Populacja (2023)
• liczba ludności
• gęstość


4 014[4]
47,36[5] os./km²

Nr kierunkowy

+421 43[3]

Kod pocztowy

029 47[3]

Tablice rejestracyjne

NO

Położenie na mapie kraju żylińskiego
Mapa konturowa kraju żylińskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Orawska Półgóra”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, u góry znajduje się punkt z opisem „Orawska Półgóra”
Ziemia49°31′N 19°27′E/49,516667 19,450000
Strona internetowa

Orawska Półgóra[6], dawniej Połhora[7] (słow. Oravská Polhora, do 1948 Polhora, węg. Polhora, Árvafüred, w latach 1882–1888 także Árvapolhora, łac. Pagus Polgora) – wieś (obec) na Słowacji, w kraju żylińskim, w powiecie Namiestów, najdalej na północ wysunięta miejscowość kraju. Geograficznie i historycznie należy do Orawy.

Miejscowość słynie z tradycyjnego rzeźbiarstwa ludowego. Zachowały się w niej liczne, drewniane góralskie chałupy.

Z uzdrowiska Słona Woda (Slaná Voda, przebywał tutaj często znany słowacki poeta Pavol Hviezdoslav) biegnie najstarszy szlak turystyczny na szczyt Babiej Góry i jeden z najstarszych w Beskidach Zachodnich. Źródło w Słonej Wodzie było znane już w średniowieczu, a w 1550 r. znalazło się na mapie Górnej Orawy (była to też pierwsza wzmianka o miejscowości).

Na północnej granicy wsi, na przełęczy Glinne, funkcjonowało w latach 1995-2007 drogowe przejście graniczne Oravská Polhora-Korbielów oraz turystyczne od 1997 r. Oravská Polhora-Zawoja-Czatoża, Oravská Polhora-Przywarówka i od 2006 r. Oravská Polhora-Moczarki, zlikwidowane po przystąpieniu Słowacji do Układu z Schengen.

Według spisu z 2001 r., niemal wszyscy mieszkańcy wsi to Słowacy – taką narodowość zadeklarowało 99,23% osób. 0,26% osób określiło się jako Czesi, a 0,09% Polacy[8].

Kultura

[edytuj | edytuj kod]

We wsi jest używana gwara orawska, zaliczana przez polskich językoznawców jako gwara dialektu małopolskiego języka polskiego, przez słowackich zaś jako gwara przejściowa polsko-słowacka[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zoznam zvolených starostov a primátorov podľa obcí, miest a mestských častí. Štatistický úrad Slovenskej republiky, 2014. [dostęp 2017-10-09]. (słow.).
  2. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: 84,52S_SK, om7014rr_ukaz: Rozloha (Štvorcový meter).
  3. a b c Statistical Office of the Slovak Republic: Základná charakteristika. 2015-04-17. [dostęp 2022-03-31]. (słow.).
  4. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Počet obyvateľov podľa pohlavia - obce (ročne). www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7101rr_obc: AREAS_SK.
  5. Statistical Office of the Slovak Republic (www.statistics.sk): Hustota obyvateľstva - obce. www.statistics.sk. [dostęp 2024-03-28]. Ustawienia: om7014rr_obc: AREAS_SK.
  6. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. KSNG, 2013. s. 265. [dostęp 2017-11-26].
  7. Nazewnictwo geograficzne świata.
  8. Oravská Polhora – Vybrané výsledky zo sčítania v roku 1991 a 2001. Štatistický úrad Slovenskej republiky. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-07)]. (słow.).
  9. Júlia Dudášová-Kriššáková, Goralské nárečia z pohľadu súčasnej slovenskej jazykovedy, Prešov: Vydavateľstvo Prešovskej univerzity v Prešove, 2016, s. 24-29, ISBN 978-80-555-1714-8 (słow.).