Przejdź do zawartości

Order „Znak Honoru”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Order „Znak Honoru”
Орден «Знак Почёта»
Awers
Awers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

25 listopada 1935

Kruszec

srebro

Wydano

1 580 850

Powyżej

Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR”

Poniżej

Order „Za osobiste męstwo”

Order „Znak Honoru” (ros. Орден «Знак Почёта») – ustanowiony uchwałą Centralnego Komitetu Wykonawczego Związku Radzieckiego z 25 listopada 1935 roku.

Order mógł być nadawany kilkakrotnie. Najwięcej – czterokrotnie – został odznaczony tym orderem gen. płk Wojsk Rakietowych Przeznaczenia StrategicznegoNikołaj Czerwiakow.

22 sierpnia 1988 roku zmieniono nazwę orderu na „Order Honoru” (Орден Почёта), ale pod starą nazwą był on nadawany do 23 grudnia 1988 roku. Ostatnimi nagrodzonymi Orderem „Znak Honoru” 23 grudnia 1988 roku byli Polacy: Natalia Kowalska – wykładowczyni Uniwersytetu Warszawskiego, Roman Muranyi – dziennikarz i Hanna Prokopczuk – redaktor Polskiej Agencji Interpress (za aktywny udział w tworzeniu książki pt. „Pamięć”[1])[2].

Do 1991 roku (rozwiązanie Związku Radzieckiego), kiedy to zakończono definitywnie nadawanie orderu – liczba nadań wyniosła 1 580 850.

Statut orderu

[edytuj | edytuj kod]

Order został ustanowiony dla nagradzania wybitnych zasług w dziedzinie produkcji, działalności naukowo-badawczej, społeczno-kulturalnej, sportowej oraz w innych sferach działalności państwowej i społecznej.

Zgodnie ze statutem orderem mogli być nagradzani obywatele Związku Radzieckiego oraz przedsiębiorstwa, jednostki wojskowe, instytucje, organizacje, republiki związkowe i autonomiczne, kraje, obwody, rejony, miasta i inne jednostki podziału administracyjnego. Orderem mogli być też nagradzani obywatele innych państw, ponadto przedsiębiorstwa, instytucje, organizacje, miasta z innych państw.

Order jest nadawany w szczególności:

  • za wybitne zasługi w produkcji przemysłowej, rolnictwie, budownictwie, transporcie, łączności, handlu oraz innych gałęziach gospodarki narodowej,
  • za osiągnięcie wysokiej wydajności pracy, ulepszanie jakości produkcji,
  • za znaczące wyniki w socjalistycznym współzawodnictwie pracy, w wykonywaniu i przekraczaniu zadań planowych,
  • za wielkie zasługi w rozwoju nauki i techniki, wdrażanie nowych technologii,
  • za projekty racjonalizatorskie, mające wielkie znaczenie techniczno-ekonomiczne,
  • za wybitne zasługi w umacnianiu obronności kraju,
  • za twórcze osiągnięcia w dziedzinie radzieckiej kultury, literatury i sztuki,
  • za wielkie zasługi w wychowaniu i kształceniu młodego pokolenia, za szczególne osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu,
  • za umacnianie socjalistycznej praworządności i porządku publicznego,
  • za wielkie zasługi w rozwoju współpracy gospodarczej, naukowo-technicznej między ZSRR a innymi państwami,
  • za odwagę przejawioną podczas ratowania życia ludzkiego, w walce z klęskami żywiołowymi.

Order nosiło się na lewej piersi w kolejności za Orderem Przyjaźni Narodów.

Opis odznaki orderu

[edytuj | edytuj kod]

Order „Znak Honoru” miał kształt owalny, obramowany po bokach liśćmi dębu. Podstawowy element wykonany był ze srebra. W środkowej części znajdowały się figury robotnika i robotnicy, niosących symetrycznie rozmieszczone z prawej i lewej strony sztandary z napisem: Пролетарии всех стран, соединяйтесь! (Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!). W górnej części orderu była umieszczona pięcioramienna gwiazda, pod nią na sztandarach znajdował się napis: CCCP. W dolnej części odznaki orderu był umieszczony napis: ЗНАК ПОЧЕТА („ZNAK HONORU”). Sztandary oraz gwiazda były pokryte rubinowo-czerwoną emalią i były złocone po brzegach. Do 1943 order był mocowany za pomocą gwintu z nakrętką, a od 19 czerwca 1943 noszony był na jasnoróżowej wstążce z pomarańczowymi paskami po bokach.

Odznaka Orderu Honoru była prawie identyczna z odznaką Orderu „Znak Honoru”. Jedyną różnicą jest brak napisu: ЗНАК ПОЧЕТА i znajdujący się w tym miejscu sierp i młot na tle liści laurowych. Numeracja orderów była kontynuacją numeracji orderów „Znak Honoru”.

Odznaczeni

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem „Znak Honoru”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • G. Koliesnikow, A. Rożkow – Ordery i medale ZSRR, wyd. II uzupełnione, Wojenizdat, Moskwa 1978 (ros.)
  • Wojskowy słownik encyklopedyczny, Moskwa 1986 (ros.)
  • Statut i opis orderu (ros.)