Przejdź do zawartości

Order Piusa IX

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Order Piusa
łac. Ordo Pianus
Awers
Awers Komandorski
Awers
Awers Kawalerski
Baretka
Baretka Łańcucha
Baretka
Baretka Krzyża Wielkiego
Baretka
Baretka Komandora z Gwiazdą
Baretka
Baretka Komandora
Baretka
Baretka Kawalera
Ustanowiono

17 czerwca 1847

Dewiza

VIRTUTI ET MERITO
(CNOCIE I ZASŁUDZE)

Powyżej

Order Złotej Ostrogi

Poniżej

Order Świętego Grzegorza Wielkiego

Order Piusa[1], Order Piano[2], Order Rycerski Ojca Świętego Piusa IX[3], Order Piusa IX[4] (łac. Ordo Pianus, wł. Ordine Piano) – trzeci w kolejności order nadawany przez Stolicę Apostolską[5].

Historia i zasady nadawania

[edytuj | edytuj kod]

Początki orderu sięgają do Zakonu Rycerzy Piano założonego przez Piusa IV w 1560, który był inicjatorem kontrreformacji i promotorem sztuki i nauki[2][5]. Papieski Order Piano został ustanowiony w 1847 przez papieża Piusa IX (stąd inna nazwa tego odznaczenia – Order Piusa IX), w celu odznaczania osób świeckich za wyjątkowe zasługi dla Kościoła katolickiego i papieża, obecnie nadawany głównie zagranicznym dyplomatom, mężom stanu, głowom państw i ich reprezentantom. Przez wiele lat łączył się z przyznaniem szlachectwa (dziedzicznego w I lub osobistego ad personam w II klasie). Możliwość tę zniósł dopiero Pius XII w ramach reformy papieskich odznaczeń dokonanej w 1939[6].

Dewizą orderu jest „VIRTUTI ET MERITO” (pol. „CNOCIE I ZASŁUDZE”)[7].

Klasy orderu

[edytuj | edytuj kod]
Kawaler, Komandor, Komandor z Gwiazdą, Krzyż Wielki, Złoty Łańcuch – sposoby noszenia orderu w poszczególnych klasach

Order dzieli się na trzy klasy[6]:

  • I klasa – Krzyż Wielki:
    • Złoty Łańcuch – dodany w 1957, nadawany świeckim głowom państw i w wyjątkowych okazjach niezwykle ważnym osobistościom,
    • Krzyż Wielki – nadawany zazwyczaj szefom misji dyplomatycznych, ministrom i w wyjątkowych przypadkach za wybitne zasługi wobec papieża,
  • II klasa – Komandor:
    • Komandor z Gwiazdą – nadawany zwykle dyplomatom w randze radcy i pierwszego sekretarza z dłuższym stażem,
    • Komandor – nadawany zwykle dyplomatom w randze radcy i pierwszego sekretarza z krótszym stażem,
  • III klasa – Kawaler – nadawany najczęściej pozostałym członkom misji dyplomatycznych.

Odznaczeni

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Orderem Piusa IX.

Wśród odznaczonych można wymienić m.in. głowy państw[5]:

a spośród Polaków:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Stanisław Lam (oprac.): Trzaski, Everta i Michalskiego Encyklopedja XX wieku. Lwów: 1937 lub 1938, s. 1421.
  2. a b Krzysztof Bąkała: Historia symboliczna: znakiem, herbem i barwą pisana. Podręczny słownik. Warszawa: Egros, 2010, s. 105.
  3. Wiesław Bończa-Tomaszewski: Kodeks orderowy. Przepisy obowiązujące posiadaczy orderów, odznaczeń, medali i odznak. Warszawa-Kraków: Główna Księgarnia Wojskowa, Drukarnia Narodowa, 1939, s. 530.
  4. Stanisław Łoza, Stanisław Bieńkowski: Ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne. Co wiedzieć o nich należy. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1928, s. 76.
  5. a b c Hyginus Eugene Cardinale: Orders of Knighthood Awards and The Holy See – A historical, juridical and practical Compendium. Londyn: Van Duren, 1983, s. 45-51.
  6. a b Peter Bander van Duren: Orders of knighthood and of merit. The Pontifical, Religious and Secularised Orders, and their relationship to the Apostolic See. Londyn: Colin Smythe, 1995, s. 85-98.
  7. Stanisław Łoza, Stanisław Bieńkowski: Ordery i odznaczenia krajowe i zagraniczne: co wiedzieć o nich należy. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1928, s. 16
  8. a b c „Ziemia Wileńska” nr 26, R.VII, Wilno, 28 czerwca 1925 r. Ordery papieskie, s. 7-8.
  9. Fundacja – Instytut Lecha Wałęsy
  10. Tomasz Dębowski: Kościoły i związki wyznaniowe w stosunkach międzynarodowych. Wrocław: Arboretum, 2003, s. 14
  11. Dekret nadania orderu przez Papieża Jana Pawła II, 5 II 1991, podpisał Protosegretario di Stato (Segretario per i rapporti con gli Stati), Angelo Sodano Acta Apostolicae Sedis, 6 VI 1991, publikacja dekretu papieskiego nadającego order, Druk De equestri ordine Piano, 1905, Druk The Knights of the Holy See, s. 15-23
  12. Papieski order dla ambasador H. Suchockiej
  13. Adam Dobroński: Ryszard Kaczorowski. Dziewięć wieczorów z prezydentem. Białystok: Wyd. Benkowski, 2005

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]