Organizacja Paktu Azji Południowo-Wschodniej
| |
 państwa członkowskie SEATO (1971-73) | |
| Siedziba | |
|---|---|
| Członkowie |
9 |
| Utworzenie |
8 września 1954 |
| Rozwiązanie |
30 czerwca 1977 |
Organizacja Paktu Azji Południowo-Wschodniej, ang. South East Asia Treaty Organization (SEATO) – organizacja wojskowo-polityczna z siedzibą w Bangkoku, która powstała na mocy paktu z Manili 8 września 1954[1]. Układ spisano w językach angielskim i francuskim, depozytariuszem został rząd Filipin. Zarejestrowany przez Sekretariat ONZ zgodnie z art. 102 Karty ONZ 13 kwietnia 1955 r.[2]
Historia[edytuj | edytuj kod]
Była ona odpowiedzią Stanów Zjednoczonych na klęskę Francji w Indochinach. Celem powstania organizacji było powstrzymywanie postępów komunizmu w południowo-wschodniej Azji. Obszar jego działania obejmował także kraje Indochin. Celem paktu było pokojowe rozwiązywanie sporów, strony paktu zobowiązywały się do udzielania pomocy w zwalczaniu agresji, co faktycznie oznaczało niedopuszczanie do poszerzania wpływów komunizmu, przejmowania władzy przez ugrupowania lewicowe.
Zrzeszała następujące kraje:
Australia
Bangladesz (jako Pakistan Wschodni)
Filipiny
Francja
Wielka Brytania
Stany Zjednoczone
Nowa Zelandia
Pakistan
Tajlandia
W strefie oddziaływania paktu (nieformalnie) znajdowały się również:
Pakt zawarto na czas nieograniczony, z możliwością wystąpienia po upływie roku od zawiadomienia depozytariusza (art. 10). Pakistan opuścił organizację 7 listopada 1973, a Francja 30 czerwca 1974. Spowodowało to głosy podważające sens dalszego trwania organizacji. Dnia 30 czerwca 1977 roku podczas konferencji w Bangkoku sojusz został rozwiązany[4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Southeast Asia Collective Defense Treaty (Manila Pact); September 8, 1954
- ↑ United Nations Treaty Series No. 2819
- ↑ Wiesław Olszewski, Historia Wietnamu, Ossolineum 1991, s.376
- ↑ Southeast Asia Treaty Organization (SEATO)