Organy Wielisławskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Organy Wielisławskie
pomnik przyrody ustanowiony 09 czerwca 1994[1]
Ilustracja
Fragment Organów Wielisławskich
Państwo

 Polska

Lokalizacja

Sędziszowa (województwo dolnośląskie)

Położenie na mapie gminy Świerzawa
Mapa konturowa gminy Świerzawa, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Organy Wielisławskie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Organy Wielisławskie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Organy Wielisławskie”
Położenie na mapie powiatu złotoryjskiego
Mapa konturowa powiatu złotoryjskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Organy Wielisławskie”
Ziemia51°02′04,7″N 15°52′10,0″E/51,034639 15,869444

Organy Wielisławskie (niem. Willenberg lub Grosse Orgel) – odsłonięcie porfirów (ryolitów) na zboczu góry Wielisławka (375 m n.p.m.) w pobliżu wsi Sędziszowa niedaleko Świerzawy na Pogórzu Kaczawskim. Pod względem budowy geologicznej znajduje się w niecce północnosudeckiej, a właściwie jej południowo-wschodnim przedłużeniu – rowie Świerzawy.

Ryolity przybrały tu unikatową dla skał kwaśnych strukturę słupową. Słupy są zazwyczaj cztero- lub pięciokątne, o średnicy 20–30 cm. Powstały one w trakcie stygnięcia magmy (lawy) w kominie wulkanicznym w dolnym permie (czerwonym spągowcu). Jest to forma ciosu termicznego w postaci ciosu słupowego.

W XIX w. znajdował się tu kamieniołom, obecnie Organy Wielisławskie stanowią pomnik przyrody nieożywionej.

Półki skalne porośnięte są między innymi przez wrzos zwyczajny, pięciornik pagórkowy, gwiazdnicę wielkokwiatową, dzwonek okrągłolistny, rozchodnik wielki i rozchodnik ostry.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, tom 7 Pogórze Kaczawskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo I-BiS, Wrocław 2002, ISBN 83-85773-47-9
  • Góry i Pogórze Kaczawskie. Skala 1:40.000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2004. wyd. II. ISBN 83-88049-02-X.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]