Ornaczańska Przełęcz
49°12′56″N 19°50′04″E/49,215556 19,834444 Skalisty grzbiet Zadniego Ornaku i Ornaczańska Przełęcz. W głębi Błyszcz | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
1795 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°12′56″N 19°50′04″E/49,215556 19,834444
| |
Ornaczańska Przełęcz (1795 m) – przełęcz w grzbiecie Ornaku pomiędzy jego wierzchołkami: Ornakiem (1854 m) i Zadnim Ornakiem (1867 m). Są to dwa środkowe z czterech niewybitnych wierzchołków Ornaku. Ornaczańska Przełęcz to szerokie, trawiaste siodło, stopniowo zarastające kosodrzewiną. Jest najgłębszą z trzech niewielkich przełęczy Ornaku (pozostałe to Wyżnia Ornaczańska Przełęcz i Kotłowe Siodło). Jej zachodnie zbocza opadają Żlebem na Przełęcz do Doliny Starorobociańskiej (odgałęzienie Doliny Chochołowskiej). Zbocza wschodnie opadają do wielkiego Ornaczańskiego Żlebu w Dolinie Pyszniańskiej, będącej górną częścią Doliny Kościeliskiej[1]. Dawniej cały rejon przełęczy i jej strome zbocza były wypasane, stanowiły teren pastwiskowy Hali Ornak (zbocza wschodnie) i Hali Stara Robota (zbocza zachodnie)[2].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– zielony szlak biegnący z Iwaniackiej Przełęczy przez cały grzbiet Ornaku, Siwą Przełęcz i Siwe Turnie na przełęcz Liliowy Karb. Czas przejścia: 2:20 h, z powrotem 1:55 h[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2006, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2005. ISBN 83-88112-35-X.
