Ornela Vorpsi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ornela Vorpsi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1968
Tirana

Narodowość

albańska

Język

albański

Alma Mater

Université Paris VIII(inne języki)

Dziedzina sztuki

powieść

Ważne dzieła

Kraj, gdzie nigdy się nie umiera

Strona internetowa

Ornela Vorpsi (ur. 3 sierpnia 1968 w Tiranie) – albańska prozaiczka, malarka i fotografik, siostra rzeczniczki Demokratycznej Partii Albanii Laury Vorpsi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studia w Instytucie Sztuk w Tiranie przerwała w 1991, uciekając z Albanii do Włoch. Zamieszkała w Mediolanie, gdzie ukończyła studia artystyczne na Accademia de Bella Arti di Brera. Od 1997 mieszka w Paryżu. Tam też ukończyła studia filozoficzne na Université Paris VIII(inne języki).

Jej debiut literacki – powieść Kraj, gdzie nigdy się nie umiera została wydana najpierw w języku włoskim. Książka została wyróżniona kilkoma prestiżowymi włoskimi nagrodami literackimi, w tym Grinzane Cavour i Premio Viareggio(inne języki). Jej kolejne powieści ukazywały się w języku francuskim lub włoskim. Album zatytułowany Nothing obvious (Nic oczywistego), wydany w 2001 w Zurychu zawiera zbiór aktów tworzących erotyczny autoportret autorki. Piękno i pożądanie są także wiodącym tematem w twórczości pisarki, która nie unika drastycznej krytyki społeczeństwa albańskiego i Albanii, w której dojrzewała.

Swoje prace prezentowała na wystawach we Francji, Czarnogórze, Albanii i Belgii. Mieszka w Paryżu.

W 2008 ukazała się nakładem Wydawnictwa Czarne pierwsza powieść Vorpsi w przekładzie z języka włoskiego Joanny Ugniewskiej. Kolejna Ręka, której nie kąsasz ukazała się w lutym 2009.

Powieści[edytuj | edytuj kod]

  • Kraj, gdzie nigdy się nie umiera, 2003
  • Le pays où l'on ne meurt jamais (Paris 2004)
  • Buvez du cacao Van Houten! (Arles 2005)
  • Vetri rosa (Rome 2006)
  • La mano che non mordi (Turin 2007)
  • Ręka, której nie kąsasz, Wołowiec 2009
  • Bevete cacao van Houten!, (Turyn 2010)
  • Fuorimondo (Turyn 2012)
  • Tu convoiteras (Turyn 2014)
  • Viaggio intorno alla madre (Turyn 2015)
  • L’été d’Olta (Paryż 2018)

Ważniejsze wystawy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]