Osioł nubijski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Osioł afrykański)
Osioł nubijski
Equus africanus[1]
Fitzinger, 1857
Ilustracja
Osioł somalijski – podgatunek osła afrykańskiego
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nieparzystokopytne

Podrząd

koniokształtne

Rodzina

koniowate

Rodzaj

koń

Gatunek

osioł nubijski

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Osioł nubijski[3], osioł afrykański, także osioł dziki (Equus africanus[4]) – gatunek ssaka z rodziny koniowatych (Equidae). Jego forma udomowiona to osioł domowy.

W stanie dzikim zamieszkuje obszary pustynne i półpustynne. Liczebność obu podgatunków szacuje się na ok. 200 osobników. Znane są dwa podgatunki współcześnie żyjące, oba krytycznie zagrożone:

  • osioł somalijski[3] (E. a. somalicus) – wysokość w kłębie 1,4 m waga do 275 kg, z prążkowaniem na kończynach (czarne pręgi na jasnoszarym tle), występuje na Półwyspie Somalijskim i w Etiopii.
  • osioł nubijski[3] (E. a. africanus) – wysokość w kłębie do 1,2 m, z ciemnym krzyżem na kłębie, występuje w Egipcie i Sudanie.

Trzeci, wymarły podgatunek E. a. atlanticus żył w Afryce północnej. W Polskim nazewnictwie ssaków świata osła nubijskiego przedstawiono jako podgatunek osła domowego (Equus asinus)[3].

Osioł nubijski ma bardzo niskie wymagania pokarmowe, dobrze znosi warunki terenów górzystych, jest bardzo wytrzymały na brak wody. Dzikie osły żyją w stadach (10–15 osobników) przewodzonych przez najbardziej doświadczoną oślicę.

Badania mtDNA wskazują na bardzo bliskie pokrewieństwo osła domowego z osłem somalijskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Equus africanus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Equus africanus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b c d Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska-Jurgiel, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 165. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. Nazwa uznana decyzją Międzynarodowej Komisji Nomenklatury Zoologicznej, 2003 (zob. Zasady tworzenia nazw systematycznych#Wyjątki)