Oskar Brajter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oskar Brajter
Pełne imię i nazwisko

Oskar Leon Brajter

Data i miejsce urodzenia

30 maja 1929
Chorzów

Data i miejsce śmierci

27 listopada 2004
Bochum

Wzrost

172 cm

Pozycja

środkowy napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1939–1949 KS/Azoty Chorzów
1949–1950 Unia Chorzów 12 (9)
1950–1952 CWKS Warszawa 25 (13)
1952–1955 Unia/Unia-Ruch Chorzów 23 (9)
1956 Unia Oświęcim
1957 Siemianowiczanka Siemianowice
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1950–1952 Polska 4 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Oskar Leon Brajter (ur. 30 maja 1929 w Chorzowie, zm. 27 listopada 2004 w Bochum[1]) – polski piłkarz, napastnik.

Był wychowankiem Azotów Chorzów. W sezonie 1949–1950 był zawodnikiem Ruchu, przez następne dwa lata grał w Legii Warszawa. W latach 1952–1955 ponownie występował w barwach Ruchu. W 1953 wywalczył tytuł mistrza Polski. Karierę - przerywaną kontuzjami - kończył w klubach z niższych klas rozgrywkowych.

W reprezentacji debiutował 30 października 1950 w meczu z Bułgarią, ostatni raz zagrał w 1952. Znajdował się w składzie kadry na igrzyska olimpijskie w Helsinkach, razem z kilkoma innymi kolegami pozostał w kraju (jako rezerwowy). Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 4 oficjalne spotkania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017