Oskar Merikanto
 Oskar Merikanto (ok. 1923) | |
| Data i miejsce urodzenia |
5 sierpnia 1868 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 lutego 1924 |
| Narodowość |
Finlandia |
| Język |
fiński |
| Dziedzina sztuki | |
Oskar Merikanto (ur. 5 sierpnia 1868 w Helsinkach, zm. 17 lutego 1924 w Hausjärvi) – fiński kompozytor, pianista, dyrygent, pedagog[1]. Stał się jednym z najbardziej znanych fińskich kompozytorów. Jeden z założycieli Opery Narodowej w Helsinkach[2]. Wniósł znaczący wkład w rozwój muzyki kościelnej w Finlandii oraz w spektakle operowe[3].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Był synem Fransa Ferdinanda Kanto z Jalasjärvi, który dostał szwedzkie nazwisko Mattsson, kiedy wstąpił do fińskiej armii. Zmienił je w 1882 roku na Merikanto (Meri znaczy „morze” i odnosi się do jego podróży z Vaasa do Helsinek; Kanto odnosi się zaś do jego początków z majątku Kanto w fińskojęzycznym regionie Ostrobothnia).
Studia[edytuj | edytuj kod]
W latach 1887–1888 Merikanto studiował muzykę w Konserwatorium w Lipsku. Do tego czasu był już aktywny jako kompozytor, z licznymi utworami fortepianowymi na swoim koncie, w tym Fantazją na cztery ręce (1885), a także utworami na organy i różnymi piosenkami. Zakończył studia w Berlinie w latach 1890–1891.
Praca organisty[edytuj | edytuj kod]
W roku 1891 został wybrany pierwszym organistą kościoła w Johannes, gdzie pracował aż do śmierci. Pracę tą dostał z powodu zgonu poprzedniego organisty oraz referencji uzyskanych dzięki nauce muzyki w szkole w Nursing[4].
Styl[edytuj | edytuj kod]
Jako kompozytor Merikanto jest najbardziej znany ze swoich solowych piosenek. Jego piosenki charakteryzują się narodowym charakterem i chwytliwymi melodiami. Był pierwszym fińskim kompozytorem, który konsekwentnie komponował muzykę do tekstów poezji fińskiej.
Dalsza działalność[edytuj | edytuj kod]
W 1893 roku urodził się jego syn Aarre. W 1898 roku Oskar napisał operę Pohjan neiti, ale nie była wystawiona do 1908 roku. Od początku XX wieku Merikanto pracował nad promocją opery w Finlandii, prowadząc i aranżując wiele poważnych spektakli. Merikanto pozostawał dość aktywny w kompozycji przez całe życie. Jedno z jego najbardziej popularnych dzieł hymn Dziękuję Ci, Panie! odniosło dość duży sukces. Było to jedno z jego ostatnich dzieł.
Śmierć i pochówek[edytuj | edytuj kod]
Merikanto zmarł w Hausjärvi-Oitti 17 lutego 1924 r. Został pochowany w rodzinnej mogile, później dołączono do niego ciała syna i wnuka.
Ważniejsze dzieła[edytuj | edytuj kod]
Opery[edytuj | edytuj kod]
- Zabójstwo Eliny (1910)
- Regina von Emmeritz (1924)
- Pohjan neiti (pierwsza opera fińskojęzyczna[1])
Pieśni[edytuj | edytuj kod]
- Marsz robotniczy
- Pai, pai guitaress
- Pokój dziecięcy ze światłem ognia
- Annina
- Fińskie pieśni ludowe (1-5)
- Idylla
- Dziękuję Ci, Panie!
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Żonaty był z Liisą Häyrynen. Jego syn Aarre Merikanto to również znany kompozytor. Jego wnukiem był rzeźbiarz Ukri Merikanto.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Oskar Merikanto | ArkivMusic, www.arkivmusic.com [dostęp 2018-01-23] (ang.).
- ↑ YLE Teema | Sininen laulu | Osa 2 – Omakuva joka täytyi piirtää 1920-1929 | Suomalainen ooppera 1920-luvulla, vintti.yle.fi [dostęp 2018-01-23].
- ↑ Oskar Merikanto- Bio, Albums, Pictures – Naxos Classical Music., www.naxos.com [dostęp 2018-01-23].
- ↑ YLE Teema | Sininen laulu | Taiteilijat | Musiikki | Merikanto Oskar, vintti.yle.fi [dostęp 2018-01-23].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Dyskografia muzyka
- Dzieła
- Oskar Merikanto – nuty w bibliotece Polona