Oskar Zawadil (oficer kawalerii)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oskar Zawadil
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1891
Rzeszów

Data i miejsce śmierci

3 września 1939
pod Bukowcem

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

6 Pułk Strzelców Konnych
18 Pułk Ułanów
16 Pułk Ułanów Wielkopolskich,
Pomorska Brygada Kawalerii

Stanowiska

dowódca szwadronu
dowódca pułku
kwatermistrz pułku
zastępca dowódcy pułku
rejonowy inspektor koni

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
Kampania wrześniowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Zasługi Wojskowej (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913

Oskar Zawadil (ur. 10 sierpnia 1891 w Rzeszowie, zm. 3 września 1939 pod Bukowcem) – major kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 sierpnia 1891 w Rzeszowie, w rodzinie Oskara Zawadila (1853–1916), pułkownika piechoty c. i k. Armii, i Jadwigi z Rychterów[1][2]. Był starszym bratem Wilhelma (ur. 14 lutego 1894 w Rzeszowie)[3], rotmistrza Wojska Polskiego[4].

W 1909 roku został powołany do zawodowej służby wojskowej w c. i k. Armii i wcielony do 3 Galicyjskiego Pułku Ułanów, który wówczas stacjonował w Wiedniu, a w 1910 został przeniesiony do Krakowa i Bielska[5]. W szeregach tego pułku wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach (1912–1913)[6], a następnie walczył na frontach I wojny światowej[7][8][9]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów kawalerii: chorążego (1 września 1909)[10], podporucznika (1 listopada 1911)[11], porucznika (1 sierpnia 1914)[12] i rotmistrza (1 listopada 1917)[13].

Od 1919 był czynnym członkiem Towarzystwa Myśliwych w Rzeszowie[14].

12 kwietnia 1919 razem z bratem został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia rotmistrza ze starszeństwem od dnia 1 listopada 1917 i przydzielony z dniem 1 listopada 1918 do 6 pułku ułanów[15][16]. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[17]. 9 listopada 1920 został przeniesiony z 6 pułku ułanów do szwadronu zapasowego 4 pułku strzelców konnych na stanowisko dowódcy[18]. Od 15 stycznia 1921 do 1923 pełnił obowiązki dowódcy 4 pułku strzelców konnych w Żółkwi, który w międzyczasie został przemianowany na 6 pułk strzelców konnych[19]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)[20][21][22]. W 1924 był kwatermistrzem 18 pułku ułanów w Grudziądzu[23]. W grudniu 1925 został przesunięty ze stanowiska kwatermistrza na stanowisko pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy pułku[24]. W grudniu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii i przydzielony na stanowisko rejonowego inspektora koni we Włocławku[25][26]. W lutym 1929 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII, a z dniem 31 sierpnia tego roku przeniesiony w stan spoczynku[27][28].

W latach 30. należał do Pomorskiego Automobilklubu[29].

W chwili wybuchu II wojny światowej jako major w spoczynku pełnił funkcję komendanta Kwatery Głównej Pomorskiej Brygady Kawalerii. Poległ 3 września 1939 pod Bukowcem, walcząc w szeregach 16 pułku Ułanów Wielkopolskich[30][31].

Pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Kcyńskiej w Bydgoszczy (sektor KW-8-9)[32].

Od 1920 był mężem Ireny z domu Braunek (1899–1976), z którą miał syna Jerzego (1922–1993)[30].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Był przedstawiony do odznaczenia Orderem Virtuti Militari[34].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kronika. † Oskar Zawadil. „Głos Rzeszowski”, s. 3, Nr 11 z 5 marca 1916. 
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-21]..
  3. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-21]..
  4. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 337, 1013.
  5. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1910 ↓, s. 813.
  6. ↑ a b Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 730.
  7. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 620.
  8. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 722, 804.
  9. ↑ a b c d e Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1009.
  10. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1910 ↓, s. 730.
  11. ↑ Rocznik oficerski c. i k. Armii i Marynarki Wojennej 1914 ↓, s. 648.
  12. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1916 ↓, s. 549.
  13. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 914.
  14. ↑ W.G.: Towarzystwo Myśliwych w Rzeszowie (w pięćdziesiątą rocznicę powstania) 1880–1930. Rzeszów: 1930, s. 25.
  15. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 44 z 24 kwietnia 1919, poz. 1427.
  16. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 45 z 26 kwietnia 1919, poz. 1481.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 28 lipca 1920 roku, s. 645.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 24 listopada 1920 roku, s. 1262.
  19. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 664.
  20. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 677.
  21. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 599.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 339.
  23. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 573.
  24. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 113 z 27 października 1925 roku, s. 611.
  25. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku, s. 365.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 328.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929, s. 78, 83.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 217.
  29. ↑ Samochodowy rajd gwiaździsty do Torunia. „Dziennik Bydgoski”. Rok XXVII Nr 131, s. 10, 9 czerwca 1933. Bydgoszcz. [dostęp 2022-01-13]. 
  30. ↑ a b Oskar Zawadil. sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-03-18].
  31. ↑ Historia pułku. 16puw.pl. [dostęp 2016-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-30)].
  32. ↑ Cmentarze komunalne w Bydgoszczy - wyszukiwarka osób pochowanych [online], cmentarze.bydgoszcz.pl [dostęp 2021-10-12].
  33. ↑ M.P. z 1939 r. nr 131, poz. 307 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  34. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-06-21]..

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909.
  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Oskar Zawadil. sejm-wielki.pl. [dostęp 2016-03-18].
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oskar_Zawadil_(oficer_kawalerii)&oldid=71890027”