Oskar Zawadil (oficer piechoty)
.jpg) płk Oskar Zawadil (przed 1913) | |
 pułkownik
| |
| Data urodzenia |
1 stycznia 1853 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 lutego 1916 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1877–1914 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Oskar Zawadil (ur. 1 stycznia 1853[1], zm. 25 lutego 1916 w Wiedniu) – pułkownik c. k. Obrony Krajowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1877 został powołany do zawodowej służby wojskowej w cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej i wcielony do Śląskiego Batalionu Piechoty OK Nr 10 w Cieszynie[2]. Następnie służył w Batalionie OK Rzeszów Nr 55 i Pułku Piechoty OK Nr 36 w Kołomyi, a później w 17 Pułku Piechoty OK Rzeszów w Rzeszowie. Był między innymi komendantem Komendy Okręgu Uzupełnień OK Nr 17 w Rzeszowie i komendantem 2. batalionu[3]. W 1910 został przeniesiony do 33 Pułku Piechoty OK w Stryju na stanowisko komendanta pułku[4]. W 1914 przeniesiony w stan spoczynku i odznaczony Orderem Korony Żelaznej III klasy[5]. W czasie służby w c. k. Obronie Krajowej awansował na kolejne stopnie: kadeta–zastępcy oficera (1 listopada 1877)[6], podporucznika (1 maja 1879), porucznika (1 maja 1884), kapitana (1 maja 1891), majora (1 listopada 1902), podpułkownika (1 listopada 1907)[7] i pułkownika (7 grudnia 1910)[8].
Od grudnia 1915 był komendantem dla spraw cywilnych w komendzie twierdzy Kraków. Zmarł 25 lutego 1916 w Wiedniu. Został pochowany na wiedeńskim cmentarzu Gersthof[1] 27 lutego 1916[9].
Był żonaty z Jadwigą z Rychterów, z którą miał córki Gizę, Elle oraz synów Karola, Oskara (1891–1939) i Wilhelma (1894–1982). Oskar i Wilhelm byli oficerami kawalerii c. i k. Armii (służyli razem w Galicyjskim Pułku Ułanów Nr 3), a później oficerami kawalerii Wojska Polskiego (Oskar – majorem, a młodszy Wilhelm – rotmistrzem).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Oskar Zawadil (1853–1916) - Find A Grave Memorial [online], www.findagrave.com [dostęp 2022-01-13] (ang.).
- ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1878 ↓, s. 85.
- ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1910 ↓, s. 315.
- ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1914 ↓, s. 292.
- ↑ Kronika. „Głos Rzeszowski”, s. 4, nr 1 z 15 lutego 1914.
- ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1878 ↓, s. 51.
- ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1910 ↓, s. 143.
- ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1914 ↓, s. 115.
- ↑ Kronika. Kronika żałobna. „Głos Rzeszowski”, s. 4, nr 11 z 5 marca 1916.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1878. Wiedeń: 1878.
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1910. Wiedeń: styczeń 1910.
- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914.
- Kronika. † Oskar Zawadil. „Głos Rzeszowski”, s. 3, nr 11 z 5 marca 1916.