Ossuarium

Gotyckie ossuarium w miejscowości Bystrze

Ossuarium (także ossarium, z łac. od ossuarius – kostny, ossua – kości, kościec, l. mn. od os, ossis – kość) – naczynie lub inny pojemnik służący do przechowywania kości, albo prochów zmarłego, którego poddano kremacji^[1].

Nazwa ta obejmuje również wolno stojące budowle wznoszone w obrębie cmentarzy^[2]. W przypadku, gdy w miejscu starego zakładano nowy cmentarz, umieszczano w nich ekshumowane szczątki zmarłych.

Ossuaria tworzono też w miejscach wielkich bitew^[3], po epidemiach lub klęskach głodu.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Świat Książki, Warszawa 2000, s. 366.
↑ B. Czyżewski, Nagrobki przy kościele Wniebowzięcia NMP i św. Jakuba Apostoła w Szadku, „Biuletyn Szadkowski“, 16, 2016, s. 37.
↑ J. Schubert, Pochówki żołnierskie w tradycji historycznej do czasów I wojny światowej. Powstanie cmentarzy wojskowych, „Architektura. Czasopismo Techniczne“, 108, 2011, z. 16, s. 178, 180.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Świat Książki, Warszawa 2000, s. 366.

[1] W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Świat Książki, Warszawa 2000, s. 366.

[2] B. Czyżewski, Nagrobki przy kościele Wniebowzięcia NMP i św. Jakuba Apostoła w Szadku, „Biuletyn Szadkowski“, 16, 2016, s. 37.

[3] J. Schubert, Pochówki żołnierskie w tradycji historycznej do czasów I wojny światowej. Powstanie cmentarzy wojskowych, „Architektura. Czasopismo Techniczne“, 108, 2011, z. 16, s. 178, 180.

[1]

[2]

[3]