Ostrolot maskowy
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Ostrolot maskowy | |
| Artamus personatus[1] | |
| (Gould, 1841) | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Nadrząd | neognatyczne |
| Rząd | wróblowe |
| Podrząd | śpiewające |
| Rodzina | ostrolotowate |
| Rodzaj | Artamus |
| Gatunek | ostrolot maskowy |
| Synonimy | |
|
|
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 |
|
Portal  Zoologia |
|
Ostrolot maskowy (Artamus personatus) – gatunek małego ptaka z rodziny ostrolotowatych (Artamidae). Występuje w całej, poza południową, Australii. Jednakże najpospolitszy jest na zachodzie. Nie jest zagrożony, brak podgatunków. Zasięg występowania to około 7 570 000 km²[4].
- Charakterystyka
- Brak dymorfizmu płciowego. Dosyć długi, ciemnoszary dziób. Na głowie czarne maska. Szary wierzch ciała oraz ogon, ale ma biały koniec. Lotki czarne. Pomiędzy czarną maską a szarą barwą, biały paseczek.
- Wymiary
- długość ciała: 19 cm
- rozpiętość skrzydeł: 30 cm
- masa ciała: 31–40 cm
- Biotop
- Głównie na suchych obszarach w głębi kontynentu: luźne zadrzewienia.
- Zachowanie
- Doskonale lata, często wznosi się wysoko w powietrze. Lubi przesiadywać na drutach i drzewach.
- Głos
- W locie wydaje szczebiotliwe głosy kontaktowe. Jego piosenka to delikatny świergot.
- Pożywienie
- Nektar i bezkręgowce.
- Lęgi
- Wyprowadza jeden lęg. Swe gniazdo umieszcza w złamanym pniu lub w słupku ogrodzeniowym, a także w krzakach. Jest to płytka miseczka z gałązek i trawy. Gniazduje w koloniach. Swoje 2 lub 3 jaja wysiaduje przez 12 dni. Pisklęta potrafią latać po około dwóch tygodniach.
Przypisy
- ↑ Artamus personatus w: Integrated Taxonomic Information System (ang.)
- ↑ Masked Woodswallow (Artamus personatus) (ang.). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 26 czerwca 2012].
- ↑ Artamus personatus. Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (IUCN Red List of Threatened Species) (ang.)
- ↑ www.birdlife.org – strona o stanach populacji ptaków
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Fakty o zwierzętach świata: Ptaki. MULTICO, 2008. ISBN 978-83-7073-583-8.
