Osuwisko w Pielgrzymowicach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mapa
Lokalizacja osuwiska

Osuwisko w Pielgrzymowicach – charakterystyczna i jedna z największych w okolicy forma ruchów masowych[1][2].

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Osuwisko zlokalizowane jest w województwie śląskim we wsi Pielgrzymowice[3]. Obszar ten wchodzi w skład mezoregionu Płaskowyż Rybnicki znajdującego się w obrębie Wyżyny Śląskiej[4].

Charakterystyka, budowa i geneza[edytuj | edytuj kod]

Cechy morfometryczne[1]
Długość [m] 440
Szerokość [m] 700
Powierzchnia [ha] 24,7
Wysokość minimalna n.p.m. 232
Wysokość maksymalna n.p.m. 258
Deniwelacje [m] 26

Pod względem geologicznym osuwisko zlokalizowane jest w obrębie zapadliska górnośląskiego[2]. Ze względu na układ warstw podłoża określa się go subsekwentnym, złożonym. Okres jego rozwoju szacuje się na koniec plejstocenu i początek holocenu. Podłoże stanowią nieprzepuszczalne, zwięzłe iły miocenu środkowego, gliny zwałowe, a także osady zastoiskowe zlodowacenia Sanu[1]. Jako przyczyny uruchomienia aktywności osuwiskowej wymienia się działania powodujące znaczne nawodnienie osadów[2], takie jak degradacja zmarzliny, erozja boczną rzek, opady i roztopy[1]. Istotnym czynnikiem hydrodynamicznym, który wpłynął na zachwianie równowagi stoków była sufozja. Osunięciu podlegały piaski wodnolodowcowe i rzeczne, będące miejscami przewarstwione laminami iłów, które przemieściły się bardzo nisko w kierunku dna doliny, powodując odsłonięcie stromej i wysokiej skarpy głównej. Taki ruch wskazuje na szybki proces zejścia mas ziemnych ze zboczy, dziejący się prawdopodobnie w warunkach podtopienia dna doliny. Główną cechą osuwiska w Pielgrzymowicach jest silnie rozbudowana amfiteatralna nisza, w obrębie której znajdują się nisko osadzone progi ziemne, gdyż miały tu miejsce wtórne osuwiska spływowe oraz spływy gruzowo błotne[1]. W koluwium uwidaczniają się podmokłości i wysięki[2]. Osuwisko jest stabilne, o czym świadczy liczna zabudowa w jego obrębie[5].

Na dwóch sztucznych nasypach wzniesionych w obrębie osuwiska istniało grodzisko. Powierzchnia założenia obronnego wynosiła ok. 0,65 ha, z czego ok. 0,40 ha stanowił gród. Obiekt ten w późniejszym czasie przekształcono w ośrodek kultu, a obecnie znajduje się tam kościół pw. św. Katarzyny[2].

Dostępność formy i udostępnienie turystyczne[edytuj | edytuj kod]

W pobliżu osuwiska prowadzi czerwona trasa rowerowa – Trakt Reitzensteinów[3]. Najbliższy szlak pieszy jest oddalony o ok. 3,5 km[6]. Brak punktów widokowych umożliwiających obserwację osuwiska, ani zagospodarowania umożliwiającego wizyty turystów. Ponadto skarpa osuwiska jest silnie zarośnięta i słabo widoczna[2].

Przykłady podobnych form[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej reprezentatywne osuwiska w okolicy opisanej formy znajdują się w miejscowościach takich jak:

  • Racibórz (Obora i Brzezie),
  • Pogrzebień,
  • Pszów,
  • Bluszczów,
  • Rogów,
  • Czyżowice,
  • Jastrzębie Zdrój (Pochwacie)[1].

Przykłady podobnych form za granicą znajdują się:

  • nad Little Salmon Lake na Półwyspie Jukon,
  • w dolinie Mackenzie w okolicach Old Ford Point,
  • w Lemieux koło Ottawy[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Jan Maciej Waga, Maria Fajer. Formy osuwiskowe w południowo-zachodniej części Kotliny Oświęcimskiej – rozmieszczenie i uwarunkowania rozwoju. „Acta Geographica Silesiana”, s. 31–58. INoZ UŚ. 
  2. a b c d e f Jan Maciej Waga, Maria Fajer, Grodziska i osuwiska – przykłady wykorzystania osuwisk jako naturalnych elementów dawnych założeń obronnych (Kotlina Raciborsko-Oświęcimska), „Acta Geographica Silesiana”, 14/4 (40), Sosnowiec: INoZ UŚ, 2022, s. 31–62.
  3. a b Rafał Sikora, Andrzej Piotrowski: Państwowy Instytut Geologiczny, Centralny Rejestr Geostanowisk Polski. [dostęp 2022-11-17].
  4. Geoserwis GDOŚ [online], geoserwis.gdos.gov.pl [dostęp 2023-01-22].
  5. geoportal.gov.pl [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2023-01-25].
  6. Mapa szlaków turystycznych w górach. Planowanie i kalkulator tras [online], mapa-turystyczna.pl [dostęp 2023-01-22] (pol.).